Kuratorka:

Maria Matuszkiewicz

Projekt wystawy: Agnieszka Tarasiuk-Sutryk (współpraca: Violett e a)

Instalacja dźwiękowa: Michał Libera

Identyfikacja wizualna, opracowanie graficzne wystawy i projekt graficzny publikacji: Studio Full Metal Jacket

Produkcja: Paweł Wójcik, Dominika Szatkowska

Komunikacja: Marta Bartkowska, Józefina Bartyzel, Aleksandra Urbańska, Iga Winczakiewicz

Publikacja: Maciej Kropiwnicki, Katarzyna Szotkowska

Tłumaczenie na język angielski: Chris Smith

Tłumaczenie na język ukraiński: Maria Redkva

Edukacja: Aleksandra Górecka, Maria Pawlak, Marta Przybył, Natalia Skipirzepa, Katarzyna Witt, Hanna Zwierzchowska, Gabriela Żylińska

Konserwacja i ewidencja: Joanna Dziewanowska-Stefańczyk, Maciej Janicki, Michał Kożurno

Zespół archiwum: Magdalena Drągowska-Romaszkan, Robert Jarosz, Maciej Harland-Parzydło

Przygotowanie graficzne archiwum: Maciej Chodziński

Realizacja wystawy: Zespół realizacji wystaw

Koordynacja programu publicznego: Jakub Depczyński

Muzeum Dostępne: Marta Przasnek

Współpraca: CAPC Musee d’art contemporain de Bordeaux

Współpraca ze strony MSN: Agata Górska-Campagno, Olga Szeluga, Agnieszka Jędrzejczyk, Andrzej Kowalski, Anna Nagadowska, Jarosław Paruch, Sylwia Radzikowska, Anna Ragan, Dagmara Rykalska, Eliza Sasak-Maciejczyk, Jagna Lewandowska, Cezary Wierzbicki

Podziękowania za pomoc w realizacji wystawy zechcą przyjąć: Paweł Althamer, Violett e a, Emma Blanchard, Daniel Buren, Benoît Casas, Adam Chmielowski, Michel Claura, Cédric Fauq, Florian Fouché, Barbara Gołębiowska, François Guinochet, Izabella Jagiełło, Koji Kamoji, Paulina Krasińska, Piotr Nowicki, Babette Mangolte, Colombe Marcasiano, Anna Molska, Luiza Nader, Rachel Poignant, Paweł Polit, Andrzej Przywara, Maria Rubersz, Antonina Sawicka, Aleksandra Ściegienna, Iwona Wojciechowska, Waldemar Wojciechowski, Piotr Woźniakiewicz

"Nie jestem artystką i jest to ostatnia rzecz, której bym sobie, dla siebie, życzyła"

Anka Ptaszkowska działa jednocześnie jako krytyczka, kuratorka, galerzystka, organizatorka wystaw i inicjatorka spotkań. W 1966 roku wraz z grupą krytyków i artystów zakłada Galerię Foksal, której program współtworzy do 1970 roku. Pisze manifesty, blisko współpracuje i przyjaźni się z artystami i artystkami. Intensywne życie towarzyskie i artystyczne tej grupy przyjaciół toczy się także w pracowni Henryka Stażewskiego i Mewy Łunkiewicz-Rogoyskiej, którzy są łącznikami między młodszym pokoleniem a sztuką przedwojennej awangardy, oraz w domu Anki Ptaszkowskiej i Edwarda Krasińskiego w Zalesiu Górnym.

Na początku lat 70. Anka Ptaszkowska razem z fotografem Eustachym Kossakowskim przenosi się do Paryża, gdzie zaprzyjaźnia się z Danielem Burenem i krytykiem Michelem Claurą. Wspólnie zakładają dwie eksperymentalne instytucje: konceptualną Galerię 1-36 i alternatywne miejsce Vitrine pour l'Art Actuel, które składa się z baru i księgarni specjalizującej się w książkach artystów. Inicjuje też szeroko zakrojony projekt „Wymiana między artystami 1931–1982 Polska/USA. Doświadczenie muzeograficzne", którego rezultatem jest przekazanie w darze prac amerykańskich artystów do Muzeum Sztuki w Łodzi, oraz prac polskich twórców prac do kolekcji sztuki Museum of Contemporary Art w Los Angeles. Do dziś organizuje w swoim paryskim i warszawskich mieszkaniach artystyczne spotkania i wystawy.

Eksperyment i przygodę ceni bardziej niż praktyczne cele. Jej niechęć do sztywnych ról społecznych i konwencji odpowiada za ulotny charakter podejmowanych przez nią inicjatyw. Z tą nieciągłością w życiu zawodowym kontrastuje jej wieloletnie i całkowite zaangażowanie w twórczość bliskich jej artystek i artystów. Przedmiotem jej zaangażowania są w równej mierze sztuka, jak i ludzie, którzy ją tworzą. Potrafi angażować innych do udziału w do najbardziej nieprawdopodobnych przedsięwzięciach. Wśród wspieranych przez nią twórców są twórcy znani z historii sztuki, jak i postacie, których związki ze sztuką były krótkotrwałe lub „wolne”. A więc także artyści funkcjonujący na marginesie – zarówno społecznym, jak i świata sztuki – jak Krzysztof Niemczyk czy André du Colombier. Ich bezwarunkowe dążenie do wolności jest bliskie anarchistycznemu usposobieniu Ptaszkowskiej.

Osią wystawy Anka Ptaszkowska. Przypadkiem jest scenariusz filmu autobiograficznego w 32 rozdziałach, napisany przez Ptaszkowską w 2016 roku, a teraz opublikowany w katalogu. Zrealizowany na podstawie tego tekstu film Anny Molskiej Wyobraźmy sobie, że istnieje prawda w sztuce będzie pokazywany w Muzeum nad Wisłą podczas trwania wystawy. Wybór prac i dokumentów archiwalnych do każdego z rozdziałów scenariusza ukazuje zarówno oficjalny, jak i prywatny wymiar tej historii. Całość ekspozycji dopełnia instalacja dźwiękowa Michała Libery, w której wykorzystano fragmenty archiwalnych nagrań i rozmów z bohaterką wystawy. Zrealizowana z wiernością wobec zasad Anki wystawa nie domyka opowieści i pozostawia miejsce na właściwe jej sprzeczności. Masa historii, postaci, prac, dokumentów i dźwięków znajdujących się na wystawie oddaje intensywność jej działalności.

Artystki i artyści Paweł Althamer, Carl Andre, Violett e a, Vincent D’Arista, Włodzimierz Borowski, Daniel Buren, Michel Claura, André du Colombier, Florian Fouché, François Guinochet, Dan Graham, Raymond Hains, Izabella Jagiełło, Koji Kamoji, Tadeusz Kantor, Eustachy Kossakowski, Edward Krasiński, Takahiko Iimura, Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska, Babette Mangolte, Peter Marcasiano, Krzysztof Niemczyk, Rachel Poignant, Henryk Stażewski, Hiroshi Yokoyama, Bertrand Wicquart