#

AKT I

Plac w miasteczku. W oknie domu Doktora Coppeliusa nieruchomo siedzi piękna dziewczyna czytająca książkę. Uchodzi ona za jego córkę – Coppelię. Wzbudza ona niepokój w sercu Swanildy, która zauważa, że jej narzeczony – Franz interesuje się dziewczyną siedzącą w oknie. Aby sprawdzić czy Franz nie spotyka się z tajemniczą postacią z okna, Swanilda chowa się i obserwuje młodzieńca z ukrycia. Franz zaleca się do Coppelii, która odpowiada mu jedynie skinieniem głowy. Po chwili zjawia się Doktor Coppelius i zamyka okno, ale Swanilda ma już dowód niewierności swojego ukochanego. Sprzeczkę narzeczonych przerywa nadejście Burmistrza, który ogłasza, że jutro odbędzie się uroczystość poświęcenia nowego dzwonu, a z tej okazji ofiaruje on posąg tym dziewczętom, które tego dnia wyjdą za mąż. Swanilda wróży z kłosa żyta czy Franz ją kocha. Gdy wróżby wypada niepomyślnie z obojętnością przyłącza się do swoich koleżanek.

Gdy zapada zmrok Doktor Coppelius wychodzi ze swojego domu. Napada go jednak gromada chłopców. Stary dziwak broniąc się przed nimi gubi klucz i nie zauważywszy tego, odchodzi. Całe zdarzenie obserwowała jednak Swanilda. Bez wahania zabiera klucz i wraz z koleżankami wkrada się do domu. Gdy dziewczęta weszły do domu zjawia się Franz, który również próbuje dostać się do wewnątrz. Płoszy go jednak powrót Doktora szukającego klucza. Otwarte drzwi wzbudzają w nim niepokój, szybko wchodzi do domu.

AKT II

Pracownia Doktora Coppeliusa pełna lalek. Swanilda wraz z koleżankami ostrożnie odsłania kotarę przy oknie i przekonuje się, że tajemnicza dziewczyna to lalka. Dziewczęta zafascynowane lalkami włączają je i bawią się nie spostrzegając powracającego Coppeliusa, który rzuca się na nie z laską. Wszyscy uciekają, tylko Swanilda chowa się za kotarą. Przez okno wkrada się jednak nowy intruz – Franz. Ku zdziwieniu Swanildy, Doktor ciepło go przyjmuje i częstuje winem, po którym młodzieniec zasypia. Wtedy Coppelius rozpoczyna swoje czary mające na celu ożywić lalkę. Coppelia zaczyna się poruszać i tańczyć. Wychodzi jej to bardzo niesfornie, niszczy inne, cenne lalki, przewraca je i próbuje obudzić Franza. Coppelius nie orientuje się, że lalką jest przebrana Swanilda. Łapie ją i chowa za kotarę. Kiedy Franz budzi się ze snu, Swanilda wychodzi zza kotary i pokazuje mu lalkę. Pogodzeni wybiegają z domu pozostawiając zrozpaczonego Doktora Coppeliusa samego.

Na dziedzińcu odbywa się uroczystość poświęcenia dzwonu. Franz i Swanilda również biorą udział w uroczystości. Pojawia się rozzłoszczony Doktor Coppelius, któremu Swanilda pragnie wynagrodzić wyrządzone szkody w pracowni i ofiarowuje mu swój posag. Burmistrz jednak nie zgadza się i sam wręcza Doktorowi sakiewkę z pieniędzmi. Rozpoczyna się świętowanie oraz zaślubiny Swanildy i Franza, którym towarzyszą przeróżne tańce.