Słuchając 5 nokturnów z rzędu, trzech pierwszych z okresu młodzieńczego, warszawskiego, oraz ostatnich kompozycji tego gatunku, możemy zauważyć, jak bardzo przeobraziła się duchowość Chopina. Niegdyś elegancki, ornamentalny ton, tym razem już nie jest to stan zakochania, raczej zawód, czy też bardziej może poczucie delikatnej radości z ustatkowanego, spokojnego życia. Choć da się zauważyć mimo to jakiś wspólny mianownik między nimi, może to przedwcześnie osiągnięta dojrzałość? Barkarola Fis-dur jest z natury pieśnią weneckiego gondoliera i trudno tego w utworze nie zauważyć. Lewa ręka wiosłuje nieustannie... Jest to prawie nokturnowy wieczór, dźwięki wyraźnie tlą się światłem prawie zachodzącego słońca. Cudowny nastrój. Ballada f-moll rozpoczyna wieczorną muzykę. Jest cicho. Uwaga podąża za narracją utworu. Tony spokojne, poważne - medytacja na tematy polskie. Mazurki po raz ostatni wędrują myślami do Polski. Polonez-Fantazja As-dur. To dzieło nadzwyczajne - już nie tylko polonez. To sen, zapewne marzenie o wolnym wreszcie kraju - zdecydowane, przekonane o swoim spełnieniu.

Program koncertu:

Ballada f-moll op. 52
3 Nokturny op. 9 (b-moll, Es-dur, H-dur)
2 Nokturny op. 62 (H-dur, E-dur)
Barkarola Fis-dur op. 60
3 Mazurki op. 63 (H-dur, f-moll, cis-moll)
Polonez-Fantazja As-dur op. 61