"OF LOVE" - cykl wieczorów baletowych pod tym samym tytułem choreografowanych przez różnych artystów dla zespołu Warsaw Ballet.

Tematem są różne oblicza, odcienie i twarze miłości.

PRAPREMIERA: 5 czerwca 2015 r. | Teatr Syrena, Warsawa CHOREOGRAFOWIE: Natalia Maria Wojciechowska, Bartek Woszczyński MUZYKA: Part, Barber, Bach, Satie, Vivaldi, Burger SCENOGRAFIA i ŚWIATŁA: Paulina Jędrzejczyk KOSTIUMY: Przemek Stokowiec

Program „OF LOVE”

CZĘŚĆ 1

"UNLIKE ANY"

chor.: Natalia Maria Wojciechowska

muzyka: Arvo Part, J.S.Bach, E.Satie, S.Barber, W.Burger, A.Vivaldi

„Unlike any" to jednoaktowy balet utrzymany w stylu tańca neoklasycznego. Jest to obraz inspirowany życiem artystki utrzymany w dość ascetycznej, niecodziennej formie. Opowiada o poszukiwaniu, spotkaniu oraz oddaniu się miłości. Miłości, która spala i tworzy, która burzy to, co zbudowane, by tworzyć na nowo. Głównymi bohaterami baletu są kobieta i mężczyzna– w strojach purpurowych, jak dwie krople krwi symbolizujące czystą miłość. Tłem i uzupełnieniem obrazu są tancerki, które symbolizują wszystko, co otacza parę – rzeczywistość, innych ludzi. Tancerki niekiedy też odzwierciedlają emocje, które towarzyszą kobiecie. Kolejne sceny obrazujące poszukiwanie miłości, spotkanie bohaterów, reakcję kobiety na miłość, połączenie w jedno kobiety i mężczyzny są przetykane wirtuozerskimi popisami tancerek. Taki układ choreografii wprowadza dysonans, który ma dodatkowo podkreślić wyjątkowość miłosnego duetu obserwowanego przez widzów. Natalia dedykuje ten balet miłości swojego życia - swojemu mężowi, dzięki któremu narodziła się na nowo i bez którego nadal byłaby samotną kroplą w otaczającym ją i niekiedy przytłaczającym oceanie rzeczywistości.

CZĘŚĆ 2

„.NIE BUDŹ MNIE"

chor.:Bartek Woszczyński

muzyka: Arvo Part

“Nie budź mnie” jest spektaklem ukazującym paradoks miłości oraz uzależnienia. Tancerze zabierają nas w emocjonalną podróż psychologiczną, w której z pozoru piękna i nieskazitelna miłość jest uczuciem toksycznym i autodestrukcyjnym. Spektakl ukazuje problem uzależnień widziany z punktu widzenia osoby uzależnionej, która często nie jest w stanie odróżnić rzeczywistości od wyobraźni. “Nie budź mnie” to personifikacja wzruszającego, lecz tragicznego monologu zamkniętego we własnym, częsciowo wyimaginowanym świecie człowieka.