Wariat i zakonnica

Stanisław Ignacy Witkiewicz

_Według nas prawdziwi artyści, tj. ci, ktorzy bez tworczości absolutnie żyć nie będą mogli, w przeciwieństwie do innych awanturnikow, ktorzy uspokoją się w bardziej kompromisowy sposob, siedzieć będą w specjalnych zakładach dla nieuleczalnie chorych i będą jako szczątkowe okazy dawnej ludzkości przedmiotem badań uczonych psychiatrow. Muzea będą zaś otwierane dla rzadkich zwiedzających, rownież specjalistow od specjalnego działu historii: historii Sztuki, specjalistow takich jak od egipto- lub asyrologii lub innych nauk o wymarłych już rasach: rasa bowiem artystow wymrze, tak jak wymarły rasy starożytne. Nie podajemy tutaj żadnego określonego terminu, w ktorym to może nastąpić, twierdzimy tylko, że ogolny kierunek rozwoju ludzkości zmierza w tę właśnie, a nie inną stronę. Nie upieramy się gwałtem przy naszym poglądzie, tylko mamy w tym kierunku szczegolniejszą obsesję i radzilibyśmy, aby ktoś nas i podobnie nam myślących wyleczyć z niej zdołał. _

Stanisław Ignacy Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia

Witkacy. Wariat. Poeta. Całe życie podejrzewał siebie o obłęd, rownocześnie paranoicznie się go bojąc. Przerażony ostatecznym upadkiem świata, nastaniem rzeczywistości, ktora nie zrozumie i bezkompromisowo zniszczy ludzi takich jak on, dokonał ostatecznego wyboru. Walpurg. Wariat. Poeta. Siedzi w zakładzie dla obłąkanych. Krępuje go kaftan bezpieczeństwa, tak jak Witkiewicza obezwładniał niezrozumiały dla niego, nadchodzący system norm estetycznych i społecznych. Wariat i zakonnica to zły sen Witkacego o własnej przyszłości, a Walpurg jest figurą mierzącą się z tą przyszłością. Sztuka napisana w 1923 roku, czyni ze szpitala dla obłąkanych metaforę świata, a ze świata - dom wariatow. Czy możliwe jest przebudzenie się z tego koszmaru i prowadzenie normalnego życia? Walpurg umiera przecież i zmartwychwstaje. Czy śmierć i ponowne narodziny pozwalają mu się uwolnić - w pierwszej kolejności od kaftana bezpieczeństwa, szerzej zaś od zmechanizowanych norm społeczno- estetycznych? No właśnie, czy ten nowy Walpurg wciąż jest artystą? Odpowiedzi na postawione wyżej pytania ważne są dla tworcow spektaklu, ale przede wszystkim były ważne dla samego Witkiewicza. Wysłał on bowiem Walpurga w przyszłość, by ten sprawdził czy istnieje sposob, by w niej żyć.

Występują

Mieczysław Walpurg - Michał Podsiadło ( IV rok AT )

Siostra Anna - Aleksandra Długosz ( II rok AT )

Siostra Barbara - Paulina Kinaszewska (aktorka Teatru Studio)

Dr Jan Burdygiel - Robert Jarociński (aktor Teatru Narodowego)

Dr Efraim Grun - Bartosz Martyna ( IV rok AT )

Prof. Ernest Walldorff - Mirosław Konarowski (aktor Teatru Narodowego)

Posługacz - Jan Staszczyk ( III rok AT )

Kostiumy Przemek Piński

Reżyseria Katarzyna Szyngiera

bilety:

15/20