W pierwszą rocznicę śmierci artysty

W pierwszą rocznicę śmierci_ _Jana Tarasina (1926-2009), jednej z najciekawszych powojennych indywidualności artystycznych w Polsce, Muzeum Narodowe w Krakowie pokazuje wszystkie jego obrazy ze swojej kolekcji. To niewielki, ale znakomity zbior 12 prac, ktore można oglądać w Gmachu Głownym Muzeum Narodowego w Krakowie w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku - Sala Grupy Krakowskiej.

Urodzony w 1926 roku w Kaliszu malarz, grafik, fotograf i pedagog studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jeszcze jako student uczestniczył w 1948 roku w sławnej Wystawie Sztuki Nowoczesnej. W 1962 roku został członkiem Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. Przez wiele lat prowadził pracę pedagogiczną najpierw w krakowskiej, a potem w warszawskiej ASP. W 1985 roku został profesorem nadzwyczajnym tej uczelni, a w 1987 - rektorem. Miał ponad 50 wystaw indywidualnych, brał udział w ponad 100 wystawach zbiorowych, w tym w wielu prestiżowych manifestacjach polskiej sztuki za granicą. Prace Tarasina znajdują się w wielu muzeach w Polsce i na świecie oraz w kolekcjach prywatnych.

Pokaz w Galerii Sztuki XX wieku otwiera najwcześniejsza, jeszcze realistyczna praca Tarasina znajdująca się w kolekcji Muzeum - Akt z około 1954 roku. W poźniejszych obrazach, np. Uczcie z 1957 czy Szyldzie _z 1959 roku, artysta zmierza już w stronę abstrakcji. Tworczość lat sześćdziesiątych to głownie przedmioty. Tarasin redukował, upraszczał rzeczy tworząc system znakow abstrakcyjnych i coś na kształt języka. Tak powstały znaki-przedmioty, znaki-symbole, odbicia form wziętych z otaczającej rzeczywistości, składające się na nowy kod komunikacyjny, jak w pracach z lat siedemdziesiątych - Zachod słońca, _Kolekcja I. Pokaz zamyka subtelny w kolorach *_Magazyn_ *z 1990 roku.