koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

INFORMACJA:

dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
OK

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
TpL repertuar grudzień 2025XIII Spotkanie Ekumeniczne 2026CO JEST GRANE - GRUDZIEŃ 2025 - nr 376
zmodyfikowano  8 miesięcy temu  »  

Czego nauczyliśmy się do tej pory - wykład Johna Wooda i Paula Harrisona

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 7 905 wyświetleń od 29 kwietnia 2025
  • 22 maja 2025, czwartek
    » 18:00

Wykład Johna Wooda i Paula Harrisona | W ramach II edycji Laboratorium percepcji

czw. 22.05.2025, 18:00
Studio Na Grobli Instytutu Grotowskiego

W języku angielskim
Wstęp wolny, obowiązuje pobranie bezpłatnej wejściówki
(www.bilety.grotowski-institute.pl)
Także on-line: obowiązują zapisy do 21.05 (do godz. 15:00) - lp@grotowski-institute.pl

John Wood i Paul Harrison tworzą różne rzeczy. Całkiem sporo rzeczy. Niektóre z nich są nieco podobne do innych rzeczy – rzeczy, które mogą być wam znane. Jednak rzeczy Wooda i Harrisona wydają się nieco obce, przypominają wspomnienie, do którego wkradła się pomyłka, niezrozumienie. W większości przypadków pojawienie się elementu „obcego” jest świadome, ale czasem te usterki pamięci, pomyłki, pochodzą od Wooda i Harrisona.

W pracy artysty, w przeciwieństwie do pracy chirurga, pomyłki mogą być czymś pozytywnym.

Podczas wykładu artyści pokażą swoje prace, w tym prace wideo, obrazy, rzeźby i inne rzeczy, które niełatwo skategoryzować.

Ich prace składają się na swoisty podręcznik, ilustrujący, jak robić, tworzyć, budować i rysować rzeczy, których pewnie nie chcielibyście robić, tworzyć, budować i rysować. Wood i Harrison robią to dla was. Nawet jeśli o to nie prosicie. Wspólną działalność artystyczną, która jest próbą stworzenia encyklopedii codzienności, artyści rozpoczęli w 1993 roku wkrótce po tym, jak się poznali, studiując na tej samej uczelni.

John Wood (ur. 1969 w Hong Kongu) i Paul Harrison (ur. 1966 w Wolverhampton)

„Twórczość Johna Wooda i Paula Harrisona nie wymaga wyjaśnień. Stwierdziłabym nawet, że lepiej nie podejmować prób jej eksplikacji w interesie wszystkich zainteresowanych, w tym samych prac. Co gorsza, eksplikacja mogłyby przynieść uszczerbek na zdrowiu. Jak powiedział amerykański pisarz E. B. White: „można go poddać wiwiseksji, jak żabę, ale w trakcie jej trwania umiera, a dobyte na wierzch trzewia zniechęcą wszystkich z wyjątkiem umysłów ściśle naukowych”. Mowa tu o humorze, ale ten sam opis możemy odnieść do prac Wooda i Harrisona. […] Co więcej, artyści posiadają umiejętność kondensowania konceptów i enigmatów filozoficznych i konceptualnych, destylowania ich do absolutnego minimum, tak że mówią same za siebie, bez potrzeby jakichkolwiek wyjaśnień. To, czemu inni mogliby poświęcić całe akapity, nawet rozdziały, Wood i Harrison obrazują w jednej paradoksalnej sytuacji artystycznej: namalowany tekst, który stanowczo przeczy sam sobie, para półek zawieszonych naprzeciwko siebie tak blisko, że znoszą swoją użyteczność, przechylony obraz, który jest krzywy i prosty zarazem. Dostajemy to, co widzimy, ale musimy patrzeć”. Ellen Mara De Wachter

„W swoich pracach wideo John Wood i Paul Harrison prezentują wiele sytuacji, w których obaj artyści (współpracujący ze sobą od 1993 roku) lub jeden z nich, wykonują proste, często niedorzeczne, a niekiedy wręcz niebezpieczne działania z nieprzeniknionym wyrazem twarzy i minimalną ilością rekwizytów. Czynności balansowania, wspinaczki, umieszczania obiektów, rozpylania, rzucania i tupania, które odbywają się w białych, neutralnych wnętrzach i nigdy nie trwają dłużej niż trzy minuty, nawiązują do licznych artystycznych precedensów, stanowiąc jednocześnie wyraz bardzo angielskiej postawy, którą można ująć w słowach: „to musi się udać”. W dziełach artystów dostrzegamy świadome nawiązania do prac m.in. Bruce’a Naumana, Chrisa Burdena, Jacksona Pollocka, Yvesa Kleina i Richarda Serry, a także niemałą dawkę Hancocka, Abbotta & Costello i pomysłowości pod znaku folii samoprzypalnej rodem z „Blue Petera” [znanego brytyjskiego telewizyjnego programu dla dzieci]). Jednocześnie charakteryzuje je rygor, oszczędność i formalna elegancja, które zapobiegają osunięciu się w rejony czystego slapsticku”.
Ian White

Niedawno zrealizowane projekty: 10 Signs for a Park, Frieze Sculpture, Londyn, Wielka Brytania; Words on the Front of a Building, Kestner Gesellschaft, Hannover, Niemcy; Building Things, Midnight Moment, Times Square, Nowy Jork; A Book, Obviously, książka artystyczna, Everyedition, Zurich; John Moores Painting Prize, Liverpool.
www.harrisonandwood.com

zmodyfikowano  8 miesięcy temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ