koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
Tłumacz w muzeum OSSOKsiążki zbójeckie OSSOCO JEST GRANE - maj 2025 - nr 371GIEŁDA książki DBPTpL repertuar Maj 2025SREBRO LegnicaSILESIANA 2025
zmodyfikowano  2 dni temu  »  

Czego nauczyliśmy się do tej pory - wykład Johna Wooda i Paula Harrisona

CO jest GRANE » 502 wyświetleń od 29 kwietnia 2025
  • 22 maja 2025, czwartek
    » 18:00

Wykład Johna Wooda i Paula Harrisona | W ramach II edycji Laboratorium percepcji

czw. 22.05.2025, 18:00
Studio Na Grobli Instytutu Grotowskiego

W języku angielskim
Wstęp wolny, obowiązuje pobranie bezpłatnej wejściówki
(www.bilety.grotowski-institute.pl)
Także on-line: obowiązują zapisy do 21.05 (do godz. 15:00) - lp@grotowski-institute.pl

John Wood i Paul Harrison tworzą różne rzeczy. Całkiem sporo rzeczy. Niektóre z nich są nieco podobne do innych rzeczy – rzeczy, które mogą być wam znane. Jednak rzeczy Wooda i Harrisona wydają się nieco obce, przypominają wspomnienie, do którego wkradła się pomyłka, niezrozumienie. W większości przypadków pojawienie się elementu „obcego” jest świadome, ale czasem te usterki pamięci, pomyłki, pochodzą od Wooda i Harrisona.

W pracy artysty, w przeciwieństwie do pracy chirurga, pomyłki mogą być czymś pozytywnym.

Podczas wykładu artyści pokażą swoje prace, w tym prace wideo, obrazy, rzeźby i inne rzeczy, które niełatwo skategoryzować.

Ich prace składają się na swoisty podręcznik, ilustrujący, jak robić, tworzyć, budować i rysować rzeczy, których pewnie nie chcielibyście robić, tworzyć, budować i rysować. Wood i Harrison robią to dla was. Nawet jeśli o to nie prosicie. Wspólną działalność artystyczną, która jest próbą stworzenia encyklopedii codzienności, artyści rozpoczęli w 1993 roku wkrótce po tym, jak się poznali, studiując na tej samej uczelni.

John Wood (ur. 1969 w Hong Kongu) i Paul Harrison (ur. 1966 w Wolverhampton)

„Twórczość Johna Wooda i Paula Harrisona nie wymaga wyjaśnień. Stwierdziłabym nawet, że lepiej nie podejmować prób jej eksplikacji w interesie wszystkich zainteresowanych, w tym samych prac. Co gorsza, eksplikacja mogłyby przynieść uszczerbek na zdrowiu. Jak powiedział amerykański pisarz E. B. White: „można go poddać wiwiseksji, jak żabę, ale w trakcie jej trwania umiera, a dobyte na wierzch trzewia zniechęcą wszystkich z wyjątkiem umysłów ściśle naukowych”. Mowa tu o humorze, ale ten sam opis możemy odnieść do prac Wooda i Harrisona. […] Co więcej, artyści posiadają umiejętność kondensowania konceptów i enigmatów filozoficznych i konceptualnych, destylowania ich do absolutnego minimum, tak że mówią same za siebie, bez potrzeby jakichkolwiek wyjaśnień. To, czemu inni mogliby poświęcić całe akapity, nawet rozdziały, Wood i Harrison obrazują w jednej paradoksalnej sytuacji artystycznej: namalowany tekst, który stanowczo przeczy sam sobie, para półek zawieszonych naprzeciwko siebie tak blisko, że znoszą swoją użyteczność, przechylony obraz, który jest krzywy i prosty zarazem. Dostajemy to, co widzimy, ale musimy patrzeć”. Ellen Mara De Wachter

„W swoich pracach wideo John Wood i Paul Harrison prezentują wiele sytuacji, w których obaj artyści (współpracujący ze sobą od 1993 roku) lub jeden z nich, wykonują proste, często niedorzeczne, a niekiedy wręcz niebezpieczne działania z nieprzeniknionym wyrazem twarzy i minimalną ilością rekwizytów. Czynności balansowania, wspinaczki, umieszczania obiektów, rozpylania, rzucania i tupania, które odbywają się w białych, neutralnych wnętrzach i nigdy nie trwają dłużej niż trzy minuty, nawiązują do licznych artystycznych precedensów, stanowiąc jednocześnie wyraz bardzo angielskiej postawy, którą można ująć w słowach: „to musi się udać”. W dziełach artystów dostrzegamy świadome nawiązania do prac m.in. Bruce’a Naumana, Chrisa Burdena, Jacksona Pollocka, Yvesa Kleina i Richarda Serry, a także niemałą dawkę Hancocka, Abbotta & Costello i pomysłowości pod znaku folii samoprzypalnej rodem z „Blue Petera” [znanego brytyjskiego telewizyjnego programu dla dzieci]). Jednocześnie charakteryzuje je rygor, oszczędność i formalna elegancja, które zapobiegają osunięciu się w rejony czystego slapsticku”.
Ian White

Niedawno zrealizowane projekty: 10 Signs for a Park, Frieze Sculpture, Londyn, Wielka Brytania; Words on the Front of a Building, Kestner Gesellschaft, Hannover, Niemcy; Building Things, Midnight Moment, Times Square, Nowy Jork; A Book, Obviously, książka artystyczna, Everyedition, Zurich; John Moores Painting Prize, Liverpool.
www.harrisonandwood.com

zmodyfikowano  2 dni temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ