Poetyka wierszy Adriany Jarosz, tych najnowszych (…) jest osobliwa, dlatego że jest jak barwny gobelin utkana z pozornych opozycji: miasto-wieś, dzień-noc, bogactwo-bieda, realne-nierealne (w szerokim spektrum od indywidualnych przeczuć, wyobrażeń, wizji i urojeń przez baśniowość i magię do zjawisk nadprzyrodzonych jak cuda). Posiłkując się porównaniem z tkackiego warsztatu, śmiało możemy powiedzieć, iż rozciągnięty w czasie recytacji utwór lub jego zapis na papierze to jakby wąska tkanina, do której przędzenia potrzebny jest świat realny jako osnowa i nierealny jako wątek. (…)Poetka jak wytrawny przewodnik wiedzie czytelnika po swoim wyobrażonym świecie pełnym wieloznaczności, niedomówień i niespodzianek, prawie każdy wiersz zawiera przynajmniej jeden zaskakujący element, czasem jest nim już sam tytuł”. (fragm. posłowia Magdalena Węgrzynowicz – Plichta „Modlitwy malowane trzciną”)

„Nie tylko przestrzeń leży w kręgu zainteresowań poetki. Ważny jest także człowiek. Każdy (jako symbol ludzkości) dążący do odkrycia wszystkich praw, jakimi rządzi się świat, oraz konkretne osoby, którym zostały poświęcone poszczególne wiersze. (…) „Modlitwy malowane trzciną” przenoszą czytelnika w miejsca, które znakomicie opisuje Adriana Jarosz. Urzekają subtelnością, poetyckością w najlepszym wydaniu. Sugestywne pióro autorki ożywia krajobrazy, pobudza zmysły i pozwala rozkoszować się darami natury, znaleźć schronienie pośród zachwycającego uroku flory, obcować wśród przyjacielskich zwierząt, być bliżej piękna, dobra i prawdy, objawianych za pomocą wielkiego dzieła stworzenia. Ta książka to także wędrówka do trudnych i bolesnych momentów w dziejach świata, podróż w głąb natury człowieka (czasem konkretnego, nazwanego, najczęściej zaś człowieka – symbolu). To wielka przyjemność wnikać do świata poetyckiego autorki „Nieba pachnącego sianem”, tym bardziej że właściwie z wiersza na wiersz poetka prezentuje coraz ciekawsze propozycje, na naszych oczach doskonali swój warsztat, osiągając mistrzowski poziom.” (Kinga Młynarska, www.dajprzeczytac.blogspot.com)

Adriana Jarosz – pedagog i bibliotekarz. Autorka tomików poetyckich: „Rozdrożami”, „Niebo pachnące sianem”, „Modlitwy malowane trzciną” oraz współautorka albumu fotograficzno-poetyckiego „Rogalik”. Utwory A. Jarosz ukazały się w wielu antologiach, almanachach (również poza granicami Polski). Teksty poetki publikowano m.in. w „Gazecie Kulturalnej”, „LyryDramie”, czasopiśmie serbskim „Домети”, „pisarzach.pl”, „Szufladzie.net” oraz w literaturze pedagogicznej i prasie lokalnej. Laureatka wielu ogólnopolskich konkursów literackich. Teksty autorki przetłumaczono na język serbski. 2011-2015 była związana z Kołem Młodych przy krakowskim oddziale Związku Literatów Polskich. Należy do Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza. Honorowy Członek Janowskiego Klubu Literackiego. Nominowana do nagrody „Perła Roku 2014” powiatu strzeleckiego oraz do „Nagrody Marszałka Województwa Opolskiego dla Animatorów i Twórców Kultury w roku 2017”.

Prowadząca: Małgorzata Hrycaj (szczecińska poetka). Oprawa muzyczna (gitara i śpiew): Janusz Ochocki (jurajski poeta, rzeźbiarz, muzyk).

Wstęp wolny