„Alina Ścibor jest architektem i zajmuje się również fotografią. Obie te dziedziny łączy problematyka iluzji przestrzeni: architektura to projektowanie trójwymiarowych obiektów; fotografia – odwrotnie, przekłada konkretną fizyczną przestrzeń na płaski obraz. Współczesna architektura, od kiedy zyskała cyfrowe narzędzia zwielokrotniające precyzję obliczeń, oferuje projekty niemożliwych – wydawałoby się – budowli, wykraczające nawet poza klasyczną euklidesową geometrię. Fotografia z kolei, jeśli skupia się na autonomicznych wartościach estetycznych, może przedstawiać zadziwiające, nierealne przestrzenie, tworzone poprzez grę skrótem perspektywicznym i wykorzystanie optycznych złudzeń.

Do własnej wyrafinowanej gry z wyobraźnią przestrzenną zaprasza Alina Ścibor w Innej przestrzeni rzeczy. Jest to gra między płaskim i przestrzennym, bliskim i odległym, pionowym i poziomym, materialnym i abstrakcyjnym. Fotografowane przez nią obiekty tworzą architekturę nieokreślonej, fantazmatycznej przestrzeni, same będąc również nierozpoznawalne.

Czasoprzestrzeń wokół nas, w której zwyczajnie poruszamy się i żyjemy, jest – tak jak spostrzega ją Alina Ścibor – bytem niemożliwym do ogarnięcia dla naszego umysłu i aparatu percepcji. Można spróbować ją sobie wyobrazić, jeśli spojrzymy na świat okiem obiektywu, tak różnym od ludzkiego. W kadrze fotografii, tworzącym w swoich ramach odmienną, fikcyjną rzeczywistość, może być zawarta inna przestrzeń i inny czas niż te z codziennego doświadczenia.”

Elżbieta Łubowicz

Alina Ścibor jest absolwentką Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej oraz Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W 2010 roku uzyskała dyplom Międzynarodowego Forum Fotografii Kwadrat. Zajmuje się fotografią kreacyjną i inscenizowaną. Swoje prace prezentowała na kilkunastu wystawach zbiorowych. Jest laureatką wielu konkursów fotograficznych oraz autorką esejów:

-„ Autoportrety Marka Gardulskiego- symbolika lustra”

-„ Kadr fotograficzny jako dokument w „psychologii nieeuklidesowej

S. I. Witkiewicza”