MACIEJ OSIKA

Miejsce na ziemi Być kobietą to być aktorką. Kobiecość zakłada pewnego rodzaju teatr z kostiumami, światłem, dekoracjami i wystylizowanymi gestami... Susan Sontag

Fotografią zajmuje się od wielu lat a fotografowaniem siebie od przeszło roku. Punktem wyjścia w moich zdjęciach było postawienie sobie pytania, czy we współczesnym świecie jakaś tragedia może zostać użyta w celach komercyjnych. Tak, w moim przypadku taką tragedią jest ukrywanie swoich prawdziwych uczuć. Nie oznacza to jednak, że za wszelką cenę chcę być kobietą; pragnę raczej pokazać, że fotografując siebie,choć przez chwilę mogę poczuć się pięknym. Czymże jednak jest piękno zawarte w moich portretach – grą światła i cienia... To ode mnie zależy, czy w danej sytuacji będę piękny czy brzydki. Sztuka polega na tym żeby zmuszać ludzi do myślenia, pomóc w odnalezieniu prawdy o sobie. Czy moje zdjęcia są szokujące, oryginalne? Nie wiem, chcę, żeby były uderzeniem w twarz i pokazały, jak bardzo ludzie uwikłani są w świat zewnętrzny, narzucający normy i ograniczenia; świat każdorazowo szufladkujący i zawsze jednakowo nietolerancyjny. Chcę jedynie otworzyć umysły i powiedzieć ludziom, że każdy ma przecież swoje miejsce na ziemi. Każdy jest inny i wyjątkowy, trzeba dać sobie szansę wydobycia z siebie czegoś pięknego. Nieważne, czy przez zdjęcie, namalowany obraz, zapisaną kartkę w pamiętniku czy jakąkolwiek inną formę wypowiedzenia siebie - trzeba dać sobie szanse, trzeba