Dom Bernardy Alba

na motywach dramatu Federica G. Lorki

Aliudque cupido, mens aliud suadet. (łac.)

Co innego radzi namiętność, co innego rozum.

Owidiusz

Sztuka Lorki odczytana została jako historia wyznaczania granic dozwolonych form seksualności oraz definiowania tego, co jest normalne, moralne i naturalne. Źrodłem egzystencjalnego dramatu staje się swoista szczelina pomiędzy ciałem, pragnącym rozkoszy i bliskości, a jego reprezentacją, ktora - będąc pod ciągłą restrykcją matczynych nakazow - pisze ciała corek w sytuacjach granicznych: pożądania, miłości, śmierci.

Matka, starająca się wyobcować corki wobec popędowej natury ciała, wprowadza do porządku domowego dyscyplinę - efektywny instrument władzy nad tożsamością każdej z nich. W tym domu nie okazuje się rodzicielskiej miłości, nie ma pobłażania wybrykom młodości. Każda oznaka emancypacji zostaje brutalnie obalona. Niebezpieczna gra pomiędzy budzącym się pożądaniem, a zniewalającym wpływem matki rozpoczyna się, kiedy w domu pojawia się mężczyzna.

Na scenie, gościnnie w roli Bernardy Alba - Ewa Czekalska.

Dom Bernardy Alba

Reżyseria: Zbigniew Szymczyk

Scenografia: Marek Tybur

Kostiumy: Wanda Kowalska

Opracowanie muzyczne: Jacek Aumuller, Piotr Salaber, Zbigniew Szymczyk

Asystent reżysera: Magdalena Gornicka

Obsada:

Bernarda Alba - Ewa Czekalska

Maria Josefa - Katarzyna Sobiszewska

Augustias - Agnieszka Kulińska

Magdalena - Agnieszka Dziewa

Amelia - Agnieszka Charkot

Mortirio - Paulina Joźwin

Adela - Monika Rostecka-Komorowska