„Dzień dobry, prowadzę Wędrowny Zakład Fotograficzny. Robię zdjęcia portretowe i drukuję od ręki, na miejscu. Zdjęcia są za darmo albo za coś do jedzenia. Albo za opowieść. Bo pani pewnie stąd? Klisza nie pęknie, proszę się nie martwić – zdjęcia są cyfrowe. Wydrukuję na papierze, portret będzie tylko dla pani. Że stara i ludzi będzie straszyć? Bez obawy, nie dam go do gazety, a pani będzie miała pamiątkę. Bo kiedy pani ostatni raz zdjęcie sobie robiła? Trzydzieści lat temu? A widzi pani. Młodzi mają w komputerach, ale to nie to samo, prawda? Ja? Tak, mieszkam w samochodzie, jeżdżę latem wzdłuż granicy jak dawniej fotografowie. Pamięta pani, że portrety robili? Naprawdę płacić nie trzeba. Jajka wezmę, chętnie. Nie ma pośpiechu, pani się przyszykuje, ja zrobię zdjęcie. Ale najpierw proszę powiedzieć – jak tu jest?”

Słowa autorki książki mówią same za siebie. Koncepcja „zakładu” zrodziła się mimochodem. Autorka busem przemierzała Podlasie i napotkanym osobom proponowała zdjęcia użytkowe (wydrukowane na przenośnej drukarce) w zamian za opowieści, torbę ziemniaków czy słoik przetworów.

Agnieszka Pajączkowska, posługując się tylko intuicją, otwartością i podróżniczą ciekawością, zachowała bezcenne, często zamierające już fragmenty Polski. Dzięki jasności patrzenia i czystości postrzegania dotarła do przestrzeni, której nie jest w stanie zdefiniować żadne pojęcie. Wszystko w atmosferze dziecięcego zdumienia innością i szacunku do człowieka.

sala kameralna, wstęp wolny

www.ckmuza.eu/imprezy/wiosna-kobiet