Koncert In MemoriamRoman Padlewski

Międzynarodowy Dzień Muzyki

wykonawcy:

Urszula Kryger – mezzosopran, Katarzyna Jankowska – fortepian, Adrzej Gębski – skrzypce, Kwartet Wieniawski w składzie: Jarosław Żołnierczyk, Mirosław Bocek, Lech Bałaban, Maciej Mazurek

w programie:

utwory R. Padlewskiego oraz J. S. Bacha, T. Z. Kasserna i K. Szymanowskiego

prowadzenie: Zbigniew Pawlicki

Współpraca organizacyjna: Towarzystwo Śpiewacze „Harfa” w Warszawie.

Koncert organizowany jest w związku z obchodami 63. rocznicy Powstania Warszawskiego. Roman Padlewski był jednym z bohaterów walk powstańczych; zginął na Muranowie w wieku 29 lat podczas ataku na niemiecki pojazd pancerny.

Padlewski (1915 – 1944) urodził się w Moskwie. Pierwszych lekcji muzyki udzielała mu matka, pianistka Nadzieja Padlewska. W roku 1922, wraz z rodzicami przeniósł się do Poznania. Po ukończeniu Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego, od roku 1927 był słuchaczem Konserwatorium Poznańskiego, gdzie uczył się w klasie skrzypiec u Zdzisława Jahnkego oraz w klasach kompozycji u Tadeusza Szeligowskiego i Stanisława Wiechowicza. Swoją edukację muzyczną poszerzał jako słuchacz wykładów z muzykologii na Uniwersytecie Poznańskim (1931-1935). Należał do grupy studentów muzykologii, którzy pod kierunkiem prof. Łucjana Kamieńskiego prowadzili badania nad folklorem muzycznym Ziemi Wileńskiej.

Jeszcze podczas studiów rozpoczął, kontynuowaną do roku 1939, pracę jako solista-wiolinista i skrzypek orkiestrowy. Był założycielem i dyrygentem, działającego na terenie Poznania, pierwszego w Polsce chóru nazwanego imieniem Karola Szymanowskiego. Ponadto uprawiał publicystykę muzyczną na łamach poznańskich i ogólnopolskich czasopism, a w latach 1937-1939 był stałym recenzentem "Dziennika Poznańskiego".

Pierwsze próby kompozytorskie – „Dwa preludia” op. 1 na fortepian, dedykowane matce, pochodzą z roku 1933. Z lat trzydziestych datują się „Trzy kwartety smyczkowe”, „Suita” na skrzypce i fortepian, „Pieśni solowe” do poezji J. Lechonia, archaizowane motety na chór żeński (chłopięcy) a cappella do anonimowych tekstów z XVI wieku: „O Anielska Pani” i „Radości Wam powiedam”, a także motety na chór mieszany a cappella: „Przyznaje Duch” i „Parce Domine”. Padlewski był ponadto autorem muzyki teatralnej dla scen poznańskich (m.in. do Marchołta J. Kasprowicza w Teatrze Polskim - 1931), zinstrumentował na orkiestrę Koncert na violę d'amore i klawesyn J. Stamitza, „Koncert skrzypcowy C-dur” A. Vivaldiego i „Suitę bergamaską” C. Debussy' ego. W muzyce Padlewskiego, która stanowi syntezę polskiej tradycji muzycznej i współczesnych środków kompozytorskich, można odnaleźć fascynacje osobowością twórczą Karola Szymanowskiego.

Dalszy harmonijny rozwój, świetnie zapowiadającego się, kompozytorskiego i wiolinistycznego talentu muzycznego Padlewskiego przerwał wybuch II wojny światowej. Wziął on udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, a po ucieczce z niewoli przebywał w Warszawie. Uczestniczył tam w konspiracyjnym życiu kulturalnym, jako drugi skrzypek kwartetu Eugenii Umińskiej i pianista grający w polskich kawiarniach. Kontynuował kształcenie w zakresie kompozycji u Kazimierza Sikorskiego oraz podjął naukę dyrygentury u Waleriana Bierdiajewa. Z lat wojny pochodzą takie kompozycje, jak „Sonata” na skrzypce solo, II i III kwartet smyczkowy. Większość jego dorobku twórczego spłonęła.