Colin Stetson

Amerykańsko-kanadyjski muzyk jazzowy, grający przede wszystkim na saksofonach, klarnetach i rogu.
Urodzony w Ann Arbor, Stetson studiował muzykę na Uniwersytecie Michigan. Na początku kariery muzyczne grał na żywo m.in. z Fredem Frithem. Przełomowym momentem jego kariery był udział jako muzyk sesyjny w nagraniu dwóch albumów Toma Waitsa, Blood Money i Alice (2002). Później współpracował też m.in. z Anthonym Braxtonem, Laurie Anderson, Arcade Fire, TV On The Radio, Feist, Lou Reedem, Davidem Byrnem, Jolie Holland, Sinéad O’Connor, LCD Soundsystem, The National, Angelique Kidjo i Bon Iver.
Jego utwór Awake on Foreign Shores został wykorzystany do ścieżki dźwiękowej nagrodzonego Oscarem filmu Zniewolony. 12 Years a Slave.
Po przejściowych pobytach w San Francisco i Nowym Jorku, od 2007 roku żyje w Montrealu. Od 2011 posiada obywatelstwo Kanady.
Stetson znany jest ze swojej zdolności oddechu permanentnego, która umożliwia mu granie długich fraz bez konieczności robienia przerw na zaczerpnięcie powietrza. Nagrał trzy solowe albumy (trylogia New History Warfare), w których nie korzystał z możliwości overdubbingu, tworząc poszczególne utwory w całości na żywo, korzystając z nawet 24 mikrofonów rejestrujących m.in. perkusyjne dźwięki wydawane przez klapy saksofonu oraz modulacje, których dokonywał przy pomocy krtani.

colinstetson.com/
colinstetson.bandcamp.com/

BNNT

Istnieje już ponad 10 lat. Ich działalność w ciągu tej dekady ciągle starała się wymknąć klasyfikacji rozcią- gając się szeroko pomiędzy wizualnością a dźwiękiem. Mogliśmy jej doświadczać na tak odległych polach jak festiwale teatralne; uliczna partyzantka soniczna; instalacje dźwiękowe w muzeach od Łodzi po Nowy Jork; koncerty, zarówno w środowisku szeroko pojętej muzyki tanecznej, jak i fanów free jazzu; czy jako projekcje filmowe. W 2019 roku projektem Multiversions oddali nawet prawa własności do tworzonej przez siebie grupy w ręce innych muzyków ogłaszając rozpłynięcie się zespołu w potencjalnych światach równoległych. Przy tak dużym polu rażenia i sporej rozpiętości stylistycznej trudno jest naszkicować jakiś jednorodny obraz duetu. Ba nawet określenie duet nie jest do końca trafione, biorąc pod uwagę niezliczone współprace podejmowane przez artystów.
Za wspólny mianownik dla tej wulkanicznej aktywności mogli byśmy przyjąć maskę, którą muzycy niezmiennie zakładają po wejściu na scenę. Za maskę możemy uznać także każdą z kolejnych multiwersji nagranych przez zaprzyjaźnionych muzyków, czy każdą kolejną płytę zespołu, które gatunkowo znacznie różnią się od siebie.
W końcu 2019 roku BNNT niespodziewanie zakłada kolejną maskę.
W instantClassic wydają nowy album pod nazwą Middle West. Tym razem mogli byśmy mówić raczej o słuchowisku radiowym niż zestawie piosenek. Równie adekwatną szufladką może być poezja śpiewana, czy pojęcie koncept albumu.
BNNT przedstawia nam bowiem zestaw 5 utworów, które łączą się ze sobą za pomocą jednego tekstu rozciągniętego na całość trwania płyty. Tym utworem jest List do Europy Atheny Farrokhzad, który za zgodą autorki został mocno zmodyfikowany na potrzeby płyty. Ingerencyjne podejście do oryginalnego tekstu ma swoje uzasadnienie w samej jego rytmicznej konstrukcji, bogatej w powtórzenia i zacięcia. Również sam poemat szwedzkiej iranki jest oparty na utworze America Allena Ginsberga z 1956 roku. Mamy więc do czynienia z wielopoziomową mutacją zarówno w warstwie tekstu jak i muzyki, która podobnie oscyluje wokół kilku prostych struktur rytmicznych. Te mutujące repetycje znajdują swoje odbicie na okładce płyty, w której wykorzystane są zdjęcia instalacji Playground for Sheep Agnieszki Grodzińskiej. Po literackiej i muzycznej to kolejna warstwa albumu ukazująca podobne zagadnienia. Brutalna szorstkość́ surowych materiałów budowlanych i drutów zbrojeniowych tworzy delikatne, rachityczne wręcz formy o charakterze siatek. Podobną powtarzalność i szorstkość obserwujemy w warstwie tekstowej jak i muzycznej.
Grodzińska i Farrokhzad nie są jedynymi gośćmi na płycie. Wokale nagrała aktorka Nowego Teatru - Jaśmina Polak, a partie gitary i basu Łukasz Rychlicki odpowiedzialny także za dźwięki syntezatora ARP Odyssey. Ścieżki dopełnia drugi zestaw perkusyjny Mateusza Rychlickiego.
Całość rejestrowana była w kilku miejscach i różnym czasie co poszerza listę osób zaangażowanych w ten projekt.
Wydaje się, że BNNT te same mechanizmy stosuje budując „stado” wokół działalności duetu podobnie jak konstruuje wielowarstwową muzykę zorientowaną wokół niemal mechanicznie powtarzanych rytmów. Plemienność tej muzyki na Middle West jest o wiele bardziej mroczna i chłodniejsza niż miało to miejsce na Multiverse, za co z pewnością w dużym stopniu odpowiedzialna jest specyficzna produkcja ucinająca ciepło naturalnych wybrzmień bębnów, czy zabiegi związane z obróbką̨ partii wokalnych. Podobno same nagrania głosu wiązały się z forsownym wręcz przemocowym podejściem do ciała wokalistki.
I tu jesteśmy przy drugim stałym elemencie dla twórczości BNNT.
Mieszanka strachu, złości i okrucieństwa, z pięknem wspólnotowości. Mimo różnic stylistycznych odnajdziemy te cechy w każdym albumie zespołu, począwszy od debiutu opartego na cytatach z nagłówków gazet, przez relatywistyczne Multiverse i Multiversions do obecnego Middle West. Najnowszy album jest też wyraźniejszy politycznie w bezpośrednim, publicystycznym wymiarze. Przerobiony wiersz Atheny jest nadal przepełniony żalem i złością wobec kultury, którą chcąc nie chcąc współtworzymy, a z którą̨ mimo bycia jej częścią trudno się utożsamić, co uruchamia pokłady niezaspokojonej tęsknoty za utraconą relacją z plemieniem. Tytuł płyty tym samym jest nie tylko gorzkim wyrzutem wobec zarozumiałego określania geografii przez europejczyków, ale jednocześnie obelgą dla przekonania o wyższości tychże. Middle rozumiane jako średni, taki sobie, niezbyt rozwinięty zestawione z West kulturowo będącym niemal synonimem „Best” najlepiej było by zilustrować mapą Galla-Petersa. Prawdziwe rozmiary państw i kontynentów mogły by nam także posłużyć za źródłowe odniesienia muzyczne zespołu BNNT.

bnnt.pl/
bnnt.bandcamp.com/

Diamond Terrifier

Sam Hillmer, nowojorczyk, muzyk, dj, kurator, właściciel klubu z muzyką eksperymentalną H0L0, ale przede wszystkim lider awangardowej supergrupy ZS, którą tworzy razem z Patrickiem Higginsem, Gregiem Foxem i Michaelem Beharie.
W swoim solowym projekcie wykorzystuję saksofon i elektronikę poszerzając granicę free jazzu i muzyki klubowej.

diamondterrifier.bandcamp.com
diamondterrifiercipher.bandcamp.com
soundcloud.com/diamondterrifier
samhillmerprojects.com

Trouble

Laura Paris, artystka, performerka, odpowiedzialna za stronę wizualną projektu. Mieszka ze swoim mężem Samem, córką Violet, psem i kotem w Bushwick / Brooklyn / NY.

troublestuff.com
lauraparis.work