Niewidoczne życie sóstr Gusmao

NIEWIDOCZNE ŻYCIE SIÓSTR GUSMAO (A Vida Invisível de Eurídice Gusmão), reż. Karim Aïnouz, 2019, 145’
Osiemnastoletnią Eurídice i dwa lata starszą Guidę łączą nie tylko siostrzane więzy, ale i poczucie, że nie mogą bez siebie żyć. Obie są młode, ambitne i wierzą, że świat stoi przed nimi otworem.

Mimo że na co dzień przyszło im wychowywać się w konserwatywnym środowisku i nieznoszącej sprzeciwu rodzinie, każda z bohaterek ma jasny plan na życie. Eurídice chce zostać znaną pianistką, podczas gdy Guida marzy o poznaniu prawdziwej, wielkiej miłości. Niestety dramatyczne wydarzenia sprawiają, że kobiety zostają rozdzielone i zmuszone do tego, by żyć osobno, niewiele o sobie nawzajem wiedząc. Nigdy jednak nie stracą nadziei na to, że w końcu się odnajdą.     

Zarówno powieść, jak i film są hołdem złożonym pokoleniom niewidzialnych kobiet, sprowadzonych kulturowo do roli wyłącznie żon i matek. Śledząc losy dwóch niepokornych sióstr, widz poznaje galerię barwnych postaci – przedstawicieli podupadłej arystokracji, brazylijskiej klasy średniej i najuboższych mieszkańców Rio.

Choć tchnąca brazylijskim duchem, to jednocześnie niezwykle uniwersalna opowieść.

Film Karima Aïnouza nazywany jest „tropikalnym melodramatem”. Do opowiedzenia dramatycznej historii sióstr korzysta on z charakterystycznej dla tego gatunku poetyki. Zabarwia ją lokalnym kolorytem, symboliką i pobudzającą zmysły muzyką. Sam reżyser powiedział w jednym z wywiadów, że film jest swego rodzajem hołdem dla wszystkich wyjątkowych kobiet, które spotkał na swej drodze.