Reżyseria:  Justyna Sobczyk
Dramaturgia:  Justyna Lipko-Konieczna
Scenografia i kostiumy:  Jakub Drzastwa
Muzyka:  Robert Piernikowski
Ruch sceniczny:  Janusz Orlik
Reżyseria świateł:  Justyna Łagowska

Premiera: 12-03-2016
Scena: Malarnia
Czas trwania: 1 godzina 10 minut

Obsada:
Paweł Siwiak /Klocek/
Piotr B. Dąbrowski /Dom/
Ewa Szumska /Droga/
Mariusz Adamski /Pan Wojsko/
Barbara Krasińska /Mowa/

Czym jest ojczyzna?
Kiedy dorosły staje przed takim wyzwaniem i nie chce uciekać od odpowiedzi w swój skomplikowany i abstrakcyjny język, otwiera się pole na prawdziwie twórcze spotkanie. Aby mogło do niego dojść, trzeba pozwolić sobie na ryzyko niewiedzy i błądzenia w poszukiwaniu odpowiedzi, ale zawsze w relacji z dzieckiem. Takie możliwości wspólnego bycia w procesie odkrywania skomplikowanych treści daje ZABAWA.
Twórcy spektaklu, który powstał na podstawie utworu Wielkiej Poetki z Puszczykowa, twórczyni tekstów dla teatru pisanych z myślą o jego najmłodszych odbiorcach – Krystyny Miłobędzkiej, wirtuozki słowa, podążają za autorką w jej podróży w świat dziecięcych zabaw. Wyliczanki, rymowanki, słowne gry, wspólne budowanie, rozkładanie i burzenie prowadzą bohaterów krok po kroku do odkrycia wielości znaczeń, które kryją się w słowie OJCZYZNA.
Zabawa prowadzona przez pięciu bohaterów: Klocka, Mowę, Pana Wojsko, Drogę i Dom to wprowadzanie w świat coraz bardziej skomplikowanych znaczeń i relacji, za którymi podąża dziecko, by stać się dorosłym, żeby zrozumieć jego świat.
Justyna Lipko-Konieczna, Justyna Sobczyk

Nagrody na VI Międzynarodowym Festiwalu „Teatralna Karuzela” w Łodzi:
• wyróżnienie „za odwagę zaproszenia młodego widza do dyskusji na temat charakteru przynależności do społeczeństwa i zaproponowanie konkretnej jego wizji”;
• nagroda specjalna przyznana przez Jury Dziecięce.

"Wszystko zaczyna się od zwykłych brązowych kartonów, które na początku przedstawienia widzowie podpisują imionami. Kartony niczym klocki, albo pojedyncze sylaby, tworzą kolejne konstrukcje i kreują sensy. Nieustannie krążą po scenie, raz są domem, raz łodzią, drogą, murem... I co chwila się rozpadają. Szalenie to proste, poetyckie i bardzo symboliczne, ale też buduje niezwykłą więź z publicznością. Przedstawienie urzeka optymizmem i dowcipem, a przede wszystkim przesłaniem. Ojczyzna to komunikacja i trud nieustannego budowania od nowa, razem."
Komisja Artystyczna TEATR POLSKA