opera w czterech aktach

libretto Włodzimierz Wolski

kierownictwo muzyczne Grzegorz Wierus

reżyseria Paweł Passini

scenografia Zuzanna Srebrna

choreografia Weronika Pelczyńska

projekcje video Maria Porzyc

reżyseria świateł Przemysław Sieraczyński

kierownictwo chóru Mariusz Otto

Żeby zrozumieć tę operową przypowieść o porzuconej dziewczynie, trzeba ją osadzić w kontekście rozdźwięku społecznego, który w czasach Moniuszki doprowadził do krwawej rzezi galicyjskiej. Halka jest istotą zawieszoną między dwoma światami: występnej szlachty i mściwych górali. Nie ma tu jednoznacznie złych i dobrych postaci. Jest Jontek, który wchodzi w starcie z Januszem i obnaża frustrację, która ma niewiele wspólnego z troską o dobro naiwnej Halki. Jest Janusz, który nie zdoła pogodzić oficjalnego związku z sielskim romansem. Jest Halka, która przegrywa na obydwu frontach, odrzucona przez własną wspólnotę i nie dość elastyczna, by sprostać wymogom wspólnoty obcej. To nie jest łzawy melodramat. To okrutna parabola ludzkiej samotności.