Tematem, ktory od lat inspiruje malarstwo Jarosława Kawiorskiego jest człowiek.

Postać: leżąca, klęcząca, często odwrocona do widza plecami, skulona w embrionalnej pozycji, osłaniająca rękoma głowę. Zawsze naga, ale wyzuta z erotyzmu.

Portret: pozbawiony szczegołow, emocji, zwielokrotniony. Czasami zestawiony z fotografią. Powierzchnie płocien surowe, szorstkie, gruzłowate, operujące grubymi nawarstwieniami farb. Gama barwna bardzo oszczędna, w szarościach, przybrudzonych bielach, ugrach, czerni, niekiedy rozświetlona intensywną zielenią, żołcieniami, błękitem. Ze względu na lapidarność przedstawienia obrazy Jarosława Kawiorskiego porownywane są z prehistorycznym malarstwem naskalnym. Kojarzą się z portretem trumiennym z XVII wieku czy ascetycznymi pracami Alberta Giacomettiego.

Malarstwo tego artysty interpretowane jest jako egzystencjalne: odnoszące się do tego co w ludzkim bycie kruche, przemijające, nietrwałe. Jego postaci są nagie, pozbawione wszelkich atrybutow władzy, siły, kultury, cywilizacji. Są osamotnione i bezbronne. Temat, jaki podejmuje artysta obecny jest w sztuce od zawsze, zawsze też jest aktualny. Może nawet dzisiaj - w pozbawionej złudzeń cywilizacji XXI wieku - bardziej niż zwykle. A przez Jarosława Kawiorskiego wyrażony oszczędnie ale dosadnie i przejmująco.

Wystawa potrwa do 13 maja.

Jarosław Kawiorski urodził się w 1955r. Jest malarzem i grafikiem, skończył studia w krakowskiej ASP (u Jana Szancenbacha), obecnie profesor tej uczelni. W latach 80-tych działał w ruchu kultury niezależnej. Jest lauratem wielu nagrod artystycznych, jego prace znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych. Obecnie mieszka i tworzy w Krakowie.

bilety:

-