Teatr Porywacze Ciał Zapis automatyczny

Teatr Porywacze Ciał "Zapis automatyczny"

„Zapis automatyczny" - monodram Macieja Adamczyka

Scenariusz: Maciej Adamczyk

Reżyseria: Maciej Adamczyk i Kasia Pawłowska

Premiera: Marzec 2012

„Zapis automatyczny" jest drugim po „Very" solowym projektem Macieja Adamczyka zrealizowanym pod szyldem Teatru Porywacze Ciał.

_„…Pop-art, nierozłącznie związany z kulturą masową, staje się jednym z wielu kluczy do odczytania tego przedstawienia. Spektakl daje szansę ciągłego rozpoznawania kodow kulturowych, bo tropow, cytatow i zapożyczeń jest tu całe mnostwo. Sceny te łączą humor i przenikliwą obserwację. Odwołują się do świata popkultury, czerpią z rożnych dziedzin sztuki, przetwarzają to, co znane i umieszczają w nowym kontekście. Spektakl balansuje na granicy serio i buffo. Ociera się o kicz, ale bywa też poważny i ostro, jednoznacznie diagnozujący rzeczywistość. Maciej Adamczyk wypowiada się w pierwszej osobie. Jest szalenie autentyczny, a zarazem autoironiczny. Bo czyż i on sam nie jest artystą? Aktor ma niezwykłą lekkość scenicznego bycia, ogromną siłę wyrazu i ekspresji. Brawurowo przechodzi od zupełnie skrajnych stanow emocjonalnych - żywiołowej, pełnej napięcia i wściekłości rozmowy telefonicznej do spokojnego, reklamowego wręcz krojenia warzyw i owocow…" _

„….Maciej Adamczyk znakomicie odczytuje rzeczywistość kształtujących nas mitow._ Jak w surrealistycznym śnie tworzy na naszych oczach kolaż tekstow i kodow, czerpie garściami ze wszystkiego co go otacza, przetwarza i umieszcza w nowym kontekście, a potem z pasją objaśnia swoje działania niczym w programie kulinarnym. Patchworkowe sceny spaja cięty humor i przenikliwość w obserwowaniu tej przedziwnej rzeczywistości…." _

„….Nie pamiętam kto na tak długo zatrzymał moja uwagę na scenie. Rytm, zmiany, zaskoczenie nie pozwalały odetchnąć, rozleniwić myśli. Genialny, błyskotliwy początek, tekst pełen kodow, kompilacji, eklektyzmu, zrozumiały dla bystrego widza, potrafiącego uchwycić fantazyjne, inteligentne konstrukcje, połączenia wielu płaszczyzn wiedzy i kultury wspołczesnej. Momentami ma się wrażenie że to film - a to scena i jeden aktor, bezbłędnie manipulujący obrazami, wiedzą i wyobraźnią widzow, ktorzy podążają za nim w czasie surrealistycznej przygody…"

_„…Spektakl ucieka od jednoznaczności, łatwej interpretacji i prostego określania tego, co wartościowane pozytywnie i negatywnie. Zapis automatyczny staje się tu rozpaczliwą rejestracją procesu konstruowania samego siebie, a zaraz potem dekonstruowania, zaprzeczania, wyparcia i zniszczenia tego, co wcześniej przyjęte i przyswojone…." _

„…Porywacze Ciał szukają miejsc swędzących a wygodne obchodzą z daleka. Za artystycznym wzlotem rozglądają się w krainach przez innych uznane za nieużytki…"

_„…Tak samo jak monodram "Very" tak i "Zapis automatyczny" są w swoim gatunku majstersztykiem…." _