Beata Ścibakówna

Beata Ścibakówna od 1997 roku w zespole Teatru Narodowego. Absolwentka warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (1992). W latach 1992-1997 aktorka Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie.  Współpracowała z teatrami warszawskimi: Komedia, Bajka, Polonia, Syrena, a także z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej. Nagrodzona za najlepszą rolę kobiecą w przedstawieniu Teatru Telewizji, za rolę Elwiry w Mężu i żonie Aleksandra Fredry w reżyserii Jana Englerta na 16. Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" w Sopocie (2016). W 1992 trafiła na duży ekran w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Wszystko, co najważniejsze. Potem były filmy: Jana Łomnickiego Wielka wsypa, dramat psychologicznym Krystyny Jandy Pestka, komedia Jacka Bromskiego Dzieci i ryby. Zagrała w dramacie sensacyjnym Ryszarda Bugajskiego Układ zamknięty u boku Janusza Gajosa i Kazimierza Kaczora. W serialu Polsatu Skazane Łukasza Jaworskiego wcieliła się w matkę, która zadenuncjowała syna narkomana. Ostatnio w serialu TVN Diagnoza wystąpiła jako anestezjolog. Jest żoną Jana Englerta.Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to wybitna poetka okresu międzywojennego, autorka pięknych miniatur miłosnych, dramatów i utworów, które śpiewali Demarczyk, Niemen, Janda, zmarła na emigracji w Manchesterze 9 lipca 1945 r. Jako pierwsza z polskich poetek śmiało zaznaczyła swoją obecność w sferze liryki miłosnej, zarezerwowanej dotąd dla mężczyzn. Z tomu "Pocałunki" pochodzi jeden z najsłynniejszych jej wierszy: "Nie widziałam cię już od miesiąca./I nic. Jestem może bledsza/trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca/, lecz widać można żyć bez powietrza!". Była córką malarza Wojciecha Kossaka, a jej młodsza siostra to  Magdalena Samozwaniec. Nie uczęszczała do szkoły, edukację pobierała w domu, gdzie nauczyła się kilku języków obcych oraz zdobyła wykształcenie humanistyczne. Na rozwój kulturalny poetki wpływały oprócz podróży zagranicznych do Francji, Włoch, Turcji i Afryki Północnej także przyjaźnie literacko-artystyczne. Poetka trzykrotnie wychodziła za mąż, a jej burzliwe życie osobiste odzwierciedlało się w twórczości: i poezji, i w malarstwie. Poezja Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, począwszy od lat pięćdziesiątych przeżywa renesans. Także dziś jej wiersze mają swoich wiernych czytelników, jest ceniona przez krytykę literacką.