Pinokio

na motywach bajki Carla Collodiego

Ubogi Dżepetto z kawałka drewna wystrugał zabawną figurkę z długim nosem, nazwał ją Pinokio i wkrótce pokochał jak własnego syna. Pajac nie miał jednak serca, więc nie potrafił odwdzięczyć się staruszkowi za jego dobroć, stale przysparzając mu zmartwień i kłopotów. Na szczęście, w najtrudniejszych chwilach, zawsze pojawiała się dobra wróżka...

Na kanwie klasycznej fabuły, zachowując główne jej wątki, Zbigniew Głowacki napisał sztukę odwołującą się do wyobraźni dzisiejszego widza. Bohaterowie bajki mówią językiem współczesnym, używając zwrotów i pojęć obecnych w szkole, w sklepie czy na ulicy. Dzięki temu dialog jest nośny, dynamiczny, a bajkowe postacie bliższe młodym widzom. Autor nie zapomina przy tym o podstawowym przesłaniu zamkniętym - jak u Collodiego - w słowach: "Kiedy niegrzeczne dzieci stają się dobrymi, otrzymują wielką moc działającą tak, że nie tylko oni sami, ale nawet wnętrza ich domów przybierają nowy, uśmiechnięty wygląd". W przedstawieniu wykorzystano różne formy inscenizacji - grę w żywym planie, w masce, elementy komedii dell' arte oraz różnorodne formy lalek, od pacynki do marionetki.

Przedstawienie dla każdej grupy wiekowej.

reżyseria Zbigniew Głowacki

adaptacja Zbigniew Głowacki

muzyka Krzysztof Dzierma

scenografia Pavel Hubička

rzeźby w drewnie Pavel Hubička

PREMIERA 02.06.2001