Jazz pod Strzechą

• Herb Robertson - trąbka
• Evan Parker - saksofon
• Agusti Fernandez - fortepian

Koncert organizowany przez: Górnośląskie Centrum Kultury oraz Stodołę pod Strzechą

Clarence "Herb" Robertson - wybitny amerykański artysta i muzyk jazzowy.

Zdobył międzynarodową sławę jako odkrywczy instrumentalista, kompozytor i aranżer zarówno w jazzie klasycznym, awangardowym a także muzyce nowej.

W 1981 roku Robertson dołączył do grupy Tima Berne’a. Niedługo potem trafił do zespołu Marka Heliasa. To właśnie współpraca z tymi artystami podczas tras w USA i Europie oraz późniejsze nagrania dokumentujące jego oryginalną koncepcję instrumentów dętych blaszanych, przysporzyła Robertsonowi ogromne uznanie krytyków. W latach 1985–1992 nagrywał jako lider dla JMT Records z siedzibą w Monachium. Powstało wtedy pięć znakomitych albumów nagranych z czołowymi nazwiskami sceny New York Downtown – m.in. Billem Frisellem, Joey Baronem, Bobem Stewartem, Ed Schullerem. Wszystkie nagrania odbiły się wysoce pozytywnym echem wśród krytyki. Od tej pory Robertson był liderem kilku zespołów, a obecnie nagrywa dla wytwórni Leo, Splasch, Cadence i CIMP. Był zapraszany jako solista i gość do wielu ważnych europejskich produkcji jazzowych i nowej muzyki. Dwukrotnie został zaproszony do "October Meeting" w Amsterdamie w 1987 i 1992 roku.. Występował z Charlie Haden Music Liberation Orchestra na najważniejszych festiwalach we Włoszech, Anglii, Szkocji, Szwajcarii i Austrii. Od lat 90. Robertson nagrywa i daje koncerty na całym świecie.

Wśród występów i nagrań Robertsona dla produkcji teatralnych i tanecznych znaleźć można współpracę z Merce Cunningham Dance Foundation z kompozytorem Davidem Behrmanem oraz produkcję Track and Field dla Public Theater z kompozytorem Johnem Zornem

Evan Parker - saksofonista urodzony w Bristolu. Evan Shaw Parker uczył się grać na saksofonie u Jamesa Knotta w latach 1958-62. Potem rozpoczął studia botaniczne na Birmingham University. Odszedł z uniwersytetu, by poświęcić się całkowicie muzyce.

Grywał okazjonalnie z Howardem Rileyem, rozwijając przez cały czas swą koncepję improwizacji freejazzowej. W 1966 r. przeniósł się do Londynu, by grać ze Steven's Spontaneous Music Ensemble i z Derekiem Baileyem, z którym wspólnie założyli w 1968 r. Music Improvisation Company a także wytwórnię płytową Incus Records. Parker jako saksofonista imponuje techniką wykonawczą. Podczas gry solo posługuje się równocześnie oddechem okrężnym, multifonią i trikami artykulacyjno-zadęciowymi, co w wyniku daje złożone, kontrapunktyczne bloki dźwiękowe. Album "Process And Reality" dokumentuje eksperymenty Parkera także z techniką wielośladu. Nakładanie ścieżek artysta spożytkowuje tu dla celów większego stężenia elementu liryzmu, przy równie złożonych splotach linii melodycznych. Parkera interesuje jazz realizowany w ramach konwencjonalnego big-bandu (jak np. na początku lat 90. w Orchestra LTK Kenny'ego Wheelera), jak też w różnych innych obsadach rozgraniczających aranżowany jazz bigbandowy od totalnej improwizacji. Równie dobrze Parker radzi sobie z muzyką popową (ze Scottem Walkerem i Annette Peacock) oraz współpracując ze współczesnymi klasycznymi kompozytorami (jak np. Michael Nyman i Gavin Bryars).

Parker wypracował przy tym swój własny styl i oryginalne brzmienie. Może właśnie dlatego chętnie zapraszany jest przez innych artystów (Annie Whitehead, Dudu Pukwana, Mark Sanders, Paul Rogers i John Steven). Prócz szeregu godnych uwagi koncertów solowych i płyt, nagrywał też lub pracował z Chrisem McGregorem, Tonym Oxleyem, Berrym Guyem, Paulem Lyttonem, Georgiem Lewisem, Globe Unity Orchestra, Steve'em Lacym, Peterem Brötzmannem różnymi mutacjami grupy Company, znawcą elektroniki Walterem Pratim i Paulem Lovensem. Był też przez długi czas członkiem tria kierowanego przez Alexa von Schlippenbacha. Sukcesy odnosi także z własnym triem (z Paulem Rogersem na kontrabasie i Markiem Sandersem na perkusji), pojawia się na estradach z zespołem Anacrusis Jona Lloyda, pracuje nad autorskimi solowymi projektami totalnej improwizacji na saksofonie.

Agustí Fernández urodził się w 1954 w Palma de Mallorca, w Hiszpanii.

Muzykę zaczął zgłębiać od 13.tego roku życia. Agustí uważa się za muzycznego samouka, pomimo tego, że studiował w Palma de Mallorca's Conservatory i na Darmstadt Summer Courses między innymi u Iannisa Xenakisa i Carles Santos. Dla ukierunkowania jego kreatywnych zainteresowań najważniejsze było odkrycie dwóch awangardowych twórców: Cecila Taylora w jazzie i Iannisa Xenakisa w muzyce współczesnej. Także dziś często przyznaje, że w jego muzyce widoczny jest wpływ zarówno jazzu jak i muzyki współczesnej. W 1985 roku wydał swoją pierwszą płytę pt: Ardent - na fortepian solo, która wyznaczyło start jego kariery jako improwizatora. Po edycji dwóch pierwszych nagrań w małej niezależnej wytwórni, wziął we własne ręce rozpowszechnianie swojej muzyki, ponadto od 1992 wydał 12 płyt w różnych niezależnych wytwórniach. Pianista Agustí Fernández współpracował z wieloma znakomitymi instrumentalistami, takimi jak: Tom Cora, Evan Parker, Butch Morris, Peter Kowald, Marilyn Crispell, Carlos Zingaro, Quan Ninh, Mat Maneri, William Parker, Susie Ibarra, Matthew Shipp, Assif Tsahar, John Butcher, Ramón López, Frances-Marie Uitti i Herb Roberson.

bilety:

30 zł