• Reid Anderson -kontrabas * Ethan Iverson - fortepian * David King - perkusja

Zespól tworzą muzycy znający się od dzieciństwa, gdyż wszyscy trzej dorastali na środkowym zachodzie USA.

Spotkali się w 2000 roku podczas weekendowego występu w klubie w Minneapolis, i wtedy to zadziałała chemia.

Zagrali następny koncert, jedno dniową sesję nagraniową dla labelu Indie jazz Fresh Sound i tak właśnie narodził się The Bad Plus.

Podczas pierwszego występu rodzący się na oczach widzów zespól, zagrał, po raz pierwszy w swojej karierze, rockowy cover „ Smells Like Teen spilit” Nirvany.

W ten sposób zespól stworzył własny znak rozpoznawczy oraz oryginalny repertuar, w skład którego wchodziły znane i lubiane „standardy” nie tylko popowego mainstream`u, a były to m.in. Black Sabbath, The Bee Gees, Queen, Blondie, Aphex Twin, Neil Young, Jork, Bestie Boys, Abba i inne.

Podczas gdy covery pomogły zbudować reputacje i pozyskać miłość i uznanie słuchaczy, stanowiły one tylko 20% repertuaru, który muzycy The Bad Plus prezentowali na żywo.

Należy jednak pamiętać że wszyscy trzej; Anderson, Iverson i King są kompozytorami szczycącymi się własnym, dystyngowanym stylem. Muzyka Iversona jest bardziej intelektualna i złożona, Andersona bardziej melodyjna i romantyczna, a Kinga bardziej rytmiczna i surrealistyczna.

Od momentu ich właściwego powstania w roku 2000, The Bad Plus wydało dwie niezależne płyty i dwie kolejne dla Sony / Columbia.

Na albumach wydanych przez Columbia Records These Are The Vistas w 2003 roku (gdzie wachlarz inspiracji sięga od Stravinskiego po Ornette Coleman, gdzie usłyszeć możemy zróżnicowaną mieszankę oryginalnych utworów z prowokacyjnymi wersjami coverów Nirvany i Aphex Twina.

Tym samym zespól The Bad Plus zasłużył sobie na reputację jednego z najbardziej postępowych i daleko myślących zespołów muzycznych) i Give wydana w roku 2004, grupa współpracowała z renomowanym producentem i mistrzem studyjnym Tchadem Blake, (jego wkład w album Give zdobył nominacje do nagrody Grammy).

W czasie koncertów The Bad Plus pozbyli się wszelkich ograniczeń, czego doświadczyć mogła różnoraka pod względem wielkości, koloru skóry, temperamentu i narodowości publiczność.

Nie zważając na twórcę utworów, The Bad Plus wnosi na scenę różnorodną paletę tego czym są zainspirowani.

Oni nie są tylko jazzowym trio, dla którego „uleganie wpływom rockowych“ znaczy jedynie głośne granie, czy nawiązywanie do Zeppelinów.

Dzięki doświadczeniu w komponowaniu i wykonywaniu różnorakiej muzyki, a także zdolnościom improwizatorskim muzycy The Bad Plus potrafią wykreować nastrój utworu, by go następnie całkowicie zburzyć i zbudować na nowo, nie tracąc przy tym kontroli nad całością kompozycji.

I proszę jeszcze zauważyć, że The Bad Plus są grupą bardzo spójną.

Niech nie zmyli fakt, że to Iverson jest leaderem tylko dlatego, ze nosi garnitur.

Nie przypisujcie Andersonowi etykiety „kolumny dekoracyjnej” tylko dlatego, że zdarza się, iż stoi pośrodku i nie ma wiele do powiedzenia. I nie mylcie Kinga z warunkowo zwolnionym łobuzem, tylko dlatego, że karze każdą powierzchnię swojej perkusji więcej niż jedną parą pałeczek.

Ich muzyka to absolutnie rozbrajający i futurystyczny materiał, nad którym wszyscy trzej mają kontrolę.

bilety:

35 pln