„Mija życie i wcześniej czy później człowiek zaczyna postrzegać miniony czas jako wartość, której nie potrafił wykorzystać. Ulega złudzeniom innego, nieprzeżytego życia. Z pasją pali przeszłość, odrzuca teraźniejszość i z zapamiętaniem oddaje się temu innemu, co się nie zdarzyło, nie zostało przeżyte” (Lew Dodin). Jeden z najbardziej znanych dramatów Antoniego Czechowa w inscenizacji rosyjskiego reżysera i dyrektora Małego Teatru Dramatycznego w Petersburgu, Lwa Dodina. Klasyka w nowoczesnym, stylowym wydaniu scenicznym. To subtelna, niespieszna i smutno-śmieszna opowieść o ludzkich tęsknotach i niespełnieniach, ale też o pogodzeniu się z własnym losem. Spektakl Dodina jest przykładem coraz rzadszego w dzisiejszym teatrze realizmu psychologicznego i aktorskiej precyzji.