Galeria Pojedyncza

Wernisaż: 4 IX, g. 17.00

Artysta czerpie natchnienie z wielu miejsc na zewnątrz i wewnątrz siebie, szukając wyciszenia bądź sposobu na rozprawienie się z własnymi problemami i emocjami, tymi pozytywnymi i tymi negatywnymi. Motywacja naszego postępowania bywa różna. Mój azyl to coś, czemu nie można się przeciwstawić, co otacza nas i kreuje naszą rzeczywistość ‒ natura. Możemy ją okiełznać, ale nie unicestwić ‒ zawsze odradza się na nowo; jest naszym sprzymierzeńcem, a czasem wrogiem, niszczy równie brutalnie jak człowiek, by potem odrodzić się, cząsteczka po cząsteczce. Natura ‒ moje natchnienie i inspiracja ‒ pulsuje milionem kolorów, układów, rytmów, kształtów. Dlatego wykorzystuję w moich grafikach oraz obiektach malarskich motywy z niej zaczerpnięte, tj. przecięty symetrycznie kamień, drzewo, stalaktyt. Tnę, by móc wejść w głąb jak kornik, by zbadać kod, wedle którego natura kreuje idealne kształty, formy; by odkryć tajemniczą formułę, która rządzi sztuką, przyrodą i nauką. Może dlatego tak bliska jest mi minimalistyczna „sztuka ziemi” (land art, earth art), ingerująca w pejzaż, będąca transformacją jego fragmentu lub wykorzystaniem naturalnych procesów, np. czynników atmosferycznych, do realizacji obiektu artystycznego. Ziemia tworzy, by potem unicestwić, akt zniszczenia jest aktem stworzenia czegoś nowego. Tnę symetrycznie, by znaleźć siłę drzemiącą na styku rozłożonych układnie elementów i ich relacji, statyki i potencjalnego ruchu, osi i jej zachwiania. Notatki chwilą pisane… to szkice wykonane bez ładu i składu, to chwilowy przystanek na drodze rzeczywistości z punktu A do punktu B, to chwile zarezerwowane wyłącznie dla mnie i kawałka płótna, deseczki czy kartonika, to chwilowe oderwanie, krótka myśl zapisana pośpiesznie, by nie umknęła.

Sybilla Skałuba