Ewa Zawadzka to postać szczególnie wyjątkowa dla Bramy. Wernisażem wystawy grafik i rysunków tej wybitnej artystki Galeria Brama inaugurowała swą działalność w styczniu 1992 roku. Przeszło 21 lat stałej współpracy owocuje kolejną wystawą. Tym razem jest nam niezmiernie miło zaprezentować publiczności prace malarskie z jej ostatniego cyklu "Materia ciszy". Ewa Zawadzka jest artystką, która ugruntowała swoją niezwykle istotną pozycję w środowisku polskich malarzy i grafików, zdobywając wiele prestiżowych nagród. Głównym tematem twórczości tej pochodzącej ze Śląska autorki jest próba sportretowania postindustrialnego krajobrazu. Artystka posługuje się nowatorskim, rozpoznawalnym charakterem pisma, który w pełni zasługuje na miano stylu naszej epoki. Obrazy Ewy Zawadzkiej portretują bloki z wielkich betonowych płyt w trakcie budowy. W ich strukturze malarka odnajduje rytm i harmonię. Po sukcesach w konkursach grafiki (Kraków, Łódź, Katowice, Giza, Fredrikstadt) Ewę Zawadzką zaczęto tytułować Pierwszą Damą Polskiej Grafiki. Grand Prix i wyróżnienia, które jej przyznano obejmują również najważniejsze biennale i triennale grafiki na świecie. Czym zajmuje się Ewa Zawadzka? Interpretuje i przetwarza betonowy krajobraz współczesnego świata, przeobrażając ciężkie i bryłowate konstrukcje w logiczną, a zarazem tajemniczą formę. Te struktury ożywione, zrytmizowane i naszpikowane prętami zbrojeniowymi wydają się być bardzo prawdziwe. Oszczędnie używa kolorów. W swoich pracach wykorzystuje piasek i żywicę, które ożywiają powierzchnię i nadają jej wyrazistości, budząc skojarzenia z ziemią, kamieniem i czymś pierwotnym. Od 2003 lat pochłania ją również malarstwo. I na tym polu również zdobywa sukcesy. W 2004 r. doszła do finału konkursu Lexmark European Art Prize, w którym startowało kilka tysięcy malarzy z całej Europy. Na końcu została dziesiątka, w tym Zawadzka. Podobno nie wygrała, bo jej obraz był mało optymistyczny. Ale czy o to chodzi? Zawadzka tnie betonowy krajobraz na małe kawałki tworząc coś pozornie pozbawionego życia, pozornie gdyż ten betonowy krajobraz jest ludzkim tworem. Ożywia go światło, które sączy się gdzieś spoza, wydobywając i odrealniając zarazem samo przedstawienie. Wielkoformatowe obrazy Ewy Zawadzkiej, o formatach ponad dwu metrowych i wadze dochodzącej często do ponad 50kg., są jej intymną walką z industrialną przestrzenią. Wywierają wrażenie na widzach swoją masą i wielkością, w ogromie których detal zostaje zastąpiony wrażeniem ogólnym, a jest to wrażenie totalne. Jej obrazy są trwałe, stabilne, noszą ślad czegoś oswojonego i opatrzonego, czegoś co gdzieś wokół nas istnieje i trwa. Prace Ewy Zawadzkiej doskonale wpisują się w krytyczny nurt sztuki diagnozującej współczesny świat, jego materialną stronę. Szukają odpowiedzi na pytanie o miejsce w nim człowieka, o jego relacje z otoczeniem, z architekturą. Zbigniew Turlej

   Ewa Zawadzka w latach 1971-1976 studiowała na Wydziale Grafiki w Katowicach. Dyplom obroniła w 1976 r. w Pracowni Grafiki Warsztatowej u prof. Andrzeja Pietscha. W 1999 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Wykłada W Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach i na Wydziale Artystycznym Częstochowskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Przez wiele lat prowadziła również pracownię grafiki Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Znana głownie jako artysta grafik od kilku lat uprawia również malarstwo. Główne cykle graficzne, rysunkowe i malarskie: „Rocznik statystyczny”, „Odległość rzeczywista”, „Zrób to sam”, „Geometria elementarna”, „Opakowanie zastępcze”, „Interwencje”, „Kalendarz”, „Zapis”, „Pęknięcia”, „Oblicze”, „Geometria przestrzeni”, „Metameria miejsca”, „Betony”, „Czarne pejzaże”, „Opowieści pejzażu”, „Materia ciszy”. Organizator: Galeria Brama.  Wstęp wolny.