Rebekka Bakken wychowała się w muzykalnej rodzinie, w niewielkiej wiosce Lier, niedaleko Oslo. Już w dzieciństwie grała na skrzypcach, jednak od dziecka interesował ją śpiew, dlatego też sama nauczyła się grać na fortepianie po to, by moc sobie akompaniować. Po latach śpiewania norweskich utworow ludowych i pieśni kościelnych, jako nastolatka zainteresowała się muzyką funkową, soulem i rockiem, wtedy też zaczęła zbierać bezcenne doświadczenia na scenie, grając z lokalnymi zespołami.

Fakt, że ta niezwykła artystka przez długi czas mieszkała i tworzyła w Nowym Jorku i Wiedniu nadaje jej kompozycjom wyjątkowego powabu i wdzięku. Muzyka z jej kraju wciąż jest kojarzona z bardzo charakterystycznym brzmieniem. Rebekka nie traktuje tego jednak jako czegoś wiążącego. „Nigdy nie miałam poczucia, że moje otoczenie, czy to w kraju, czy za granicą miało duży wpływ na to co tworzę" Ludzie słuchający jej muzyki wciąż starają się odnaleźć w jej utworach skandynawski krajobraz: długie zimy, krystalicznie czyste gorskie powietrze, mistycyzm fiordow. „Jako artyści nie możemy obawiać się pewnych skojarzeń, ktore przychodzą na myśl w związku z naszą muzyką. Odbiorcy wychodzą z założenia, że muzycy mają swoje korzenie. Kiedy sama słucham brazylijskiej muzyki, obrazy ktore pojawiają się w mojej głowie mogłyby nigdy nie przyjść na myśl Brazylijczykowi, ktory ją wykonuje, właśnie dlatego, że jest to jego muzyka. Jest to jedna z przyczyn dla ktorych nie jest dla mnie problemem, jeśli ktoś odnajduje norweskie brzmienie w mojej muzyce. Jest to dla mnie naturalne."

Od czasu, gdy w roku 2003 wydała swoj pierwszy solowy album The Art of How To Fall, ta charyzmatyczna piosenkarka i wrażliwa autorka tekstow stała się ciągłym tematem rozmow na europejskiej scenie muzycznej. Kolejny album Is That You zyskał szereg przychylnych recenzji. W roku 2006 pojawia się jej trzeci album I Keep My Cool, ktorym utwierdziła swoją, pozycję kompozytorki i wokalistki. „Ten album oddaje to gdzie teraz jestem. Staram się dotrzeć do tego, co dla mnie najważniejsze."

„Morning Hours" wydane po 3 latach przerwy brzmi inaczej, niż jej poprzednie płyty. Jest to album bardziej tajemniczy, ale też bliższy istocie rzeczy, jest też najbardziej romantycznym spośrod wszystkich przez nią wydanych. Kompozycje zawarte na płycie są niezwykle bliskie artystce, wspomina ona, że „wszystko to jest dla mnie ważne, to jest jak długi głęboki oddech, jak wola życia. W tej przestrzeni masz kontakt z rzeczami, ktore naprawdę mają w życiu znaczenie". Wiele wskazuje, że utwory te mają charakter autobiograficzny, ale Rebekka mowi, że „to nie są utwory o prywatnych doświadczeniach, one nie są autobiograficzne, pisałam o spotkaniach i ludziach zastanawiając się, jak oni mogli czuć się w takich chwilach".

W utworze „Powder Room Collapse" w ktorym słuchacz staje się widzem niemego spektaklu, podczas ktorego kobieta nakładała makijaż przed lustrem, Rebekka lirycznym głosem snuje opowieść o tym, co może dziać się w jej głowie, to może być cokolwiek, kwestia finansow, czy fryzura jest nadal ok. bądź cokolwiek innego.

Nad brzmieniem i charakterem albumu czuwał uznany producent Craig Street, ktory odpowiedzialny był m. in. za brzmienie albumow Norah Jones, k. d. lang, Cassandry Wilson czy Manhattan Transfer. Craig odważnie sięga do amerykańskiej tradycji muzycznej, co powoduje że na „Morning Hours" słychać tętent indiańskiego lata, czuć skwar Południa, przestrzeń Środkowego-Zachodu, a horyzontem realizacji są postrzępione wierzchołki Zachodniego Wybrzeża. Elementy te zostały świetnie połączone z brzmieniem głosu Rebekki i drzemiącą na dnie jej duszy skandynawską naturą.

www.chck.pl

bilety:

85zł