Wystawa Marcina Mazurowskiego

Zaduma, refleksja nad ulotnością ziemskich spraw. Zdjęcia Marcina Mazurowskiego uderzają swoją melancholią doskonale oddając klimat jesiennej nekropolii. Są wyprawą prowadzącą przez najważniejszy cmentarz Bytomia - Mater Dolorosa i jednocześnie opowieścią o przemijaniu, ktore trwa tyle, co kropla deszczu zawieszona na dłoni pomnikowej Madonny.

Wystawa w Bytomskim Centrum Kultury to proba zachowania tego, co bardzo ulotne - historii ludzi, wspomnień o tych co odeszli i co po sobie zostawili. Zabytki na cmentarzu Mater Dolorosa znikają. Niszczeją pod wpływem cywilizacji i warunkow atmosferycznych, ale przede wszystkim dlatego, że brakuje tych, ktorzy je zbudowali. Dzięki fotografii możemy zachować wspomnienie o świecie, ktorego wkrotce może już nie być.

Cmentarz Mater Dolorosa jest najważniejszą nekropolią Bytomia, zarowno od strony historycznej jak i zabytkowej. Oprocz cmentarza, ktory został wpisany na listę zabytkow, wpisano rownież poszczegolne grobowce, kaplice cmentarne o bardzo wysokich walorach architektonicznych. Aleje cmentarne mogą poszczycić się starodrzewiem. Cenne jest nawet ogrodzenie cmentarza. Administratorem cmentarza jest parafia pod wezwaniem świętej Trojcy.

Początki bytomskiego cmentarza parafialnego sięgają XVII w. Dzięki przemysłowi, w drugiej połowie XIX w., miasto gwałtownie się rozwijało. Około 1800 r. istniał, oprocz kościoła parafialnego, kościoł przy klasztorze franciszkanow. Na cmentarzu, ktory był tuż za murami miejskimi powoli zaczęło brakować miejsca. Rozpoczęły się starania o utworzenie nowej parafii i budowę kościoła. Wyznaczono teren, na ktorym cmentarz miał się rozciągać (między dzisiejszymi ulicami Kraszewskiego i Piekarską) i rozpoczęło się kupowanie działek. W 1866 r. poświęcono ziemię pod cmentarz. Ostatecznie powstały dwa cmentarze - w 1868 r. Mater Dolorosa I przy ul. Piekarskiej 71 i w 1886 r. Mater Dolorosa II przy ul. Piekarskiej 75.

Cmentarz "Mater Dolorosa" posiada neogotycką kaplicą cmentarną z 1882 r. według projektu H. Heera.