W poniedziałek, 11 marca 2019 r. o godz. 18.30 zapraszamy do Teatru przy Stole na spotkanie z współczesnym dramatem niemieckim. „Meksyk” to sztuka, w której autorka w charakterystyczny, nieco komiczny sposób dotyka uniwersalnych kwestii takich jak poczucie osamotnienia w społeczeństwie, tęsknota za miłością czy dążenie do szczęścia. Tekst Catherine Aigner, w przekładzie Karoliny Bikont przeczytają aktorzy związani z Teatrem Wybrzeże: Magdalena Boć, Elżbieta Goetel-Dąbkowska oraz Krzysztof Gordon.

Opiekę reżyserską nad spektaklem sprawuje Krzysztof Gordon, natomiast prelekcję na temat twórczości Aigner oraz problematyki i kulisów powstania sztuki przygotuje i wygłosi profesor UG Małgorzata Jarmułowicz, opiekun artystyczny projektu.

Wstęp wolny

Catherine Aigner

Niemiecka dramatopisarska ur. w 1977 w Monachium. Studiowała Wiedzę o Teatrze i Scenopisarstwo. W 2003 roku została Finalistką Dni Dramaturgii w wiedeńskim Burgtheater, a 2006 – stypendystką Literar Mechana.

Tematy, którymi autorka zajmuje się w swojej twórczości dramaturgicznej to izolacja, lęk, poczucie osamotnienia w społeczeństwie, tęsknota za miłością. Posługuje się nieczęsto spotykaną, zaskakującą wyobraźnią w konstruowaniu napięcia. Jej często ekscentryczne postaci odstają od realnego otoczenia i zmuszają widza do towarzyszenia im podczas podróży w najdziwniejsze rejony.

C. Aigner jest autorką takich sztuk teatralnych jak: „Zamknięty świat” („Welt ohne Tage”), świetnie ukazującej toksyczną relację matki i córki, „Długie światła” („Fernlicht”), będącej pełnym absurdu i humoru pastiszem terapii psychoanalitycznej oraz „Meksyk”.

„Meksyk”

Linus stracił żonę, dziecko i pracę. Został mu tylko pies. Choć próbował wziąć swoje życie w garść, za każdym razem zderzał się z brutalną rzeczywistością i społeczeństwem, które, jego zdaniem, uniemożliwia mu samorealizację. Sara nie miała ochoty przyjąć zaproszenia na kolację ze znajomymi, którą zorganizował jej były mąż. Kiedy wchodzi do mieszkania, jest pierwszym gościem i, jak się okaże, jedynym: Sara wpada w pułapkę. Została zwabiona do mieszkania Linusa, który za wszelką cenę chce namówić ją do wspólnego wyjazdu do Meksyku, gdzie mają zacząć nowe życie. Pełne nienawiści dialogi stopniowo odkrywają, w jakim klinczu emocjonalnym ta para żyła i nadal żyje. Sytuacja prowadzi do zaskakującego zakończenia, które trudno jednak nazwać szczęśliwym.

C. Aigner ukazuje tu zawziętą walkę o szczęście, którego nigdy nie było. Ujmuje swoich bohaterów w lekko abstrakcyjne ramy, które okazują się więzieniem. Mimo że sytuacja jest dramatyczna, autorka pokazuje też swoisty komizm tych zakleszczonych w sobie ludzi.