Alosza Awdiejew

muzyka, ballada, piosenka

Alosza na scenie i dla przyjacioł, formalnie Aleksy Awdiejew, obecnie od dziesięciu lat obywatel polski, urodził się w Stawropolu na połnocnym Kaukazie.

Swoje pierwsze występy sceniczne rozpoczął mając sześć lat, śpiewając kołysanki i piosenki popularne ze swoją matką, ktora była nauczycielką rosyjskiej literatury i języka i śpiewała na scenie amatorskiej.

Ukończył średnią szkołę muzyczną z dyplomem chormistrza. Przez trzy lata prowadził amatorskie chory i orkiestry w Moskwie i okolicach. Poźniej studiował anglistykę na Uniwersytecie Moskiewskim. Jednocześnie występował w teatrze studenckim, kabarecie i uprawiał pantomimę. Na drugim roku studiow uzyskał stypendium Radia Moskiewskiego i rozpoczął studia na filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Występował w kabaretach studenckich, a już jako student otrzymywał nagrody w konkursach studenckich prac naukowych.

Dyplom uzyskał z wyrożnieniem, ożenił się z Polką i został zaangażowany jako asystent na filologii rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od 1976 roku zaczął z powodzeniem śpiewać swe romanse i piosenki w legendarnej „Piwnicy pod Baranami".

Swoje pasje jazzowe realizował grając na fortepianie w zespołach „Beale Street Band"i „Playing Family". Jednocześnie zajmował się pracą naukową, ktorą efektem było uzyskanie tytułu doktora, a poźniej doktora habilitowanego nauk humanistycznych.

Obecnie pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Rosji i Europy Wschodniej

na Wydziale Studiow Politycznych i Międzynarodowych UJ.

Zajmuje się m. in. gramatyką komunikacyjną i funkcjonowaniem języka w środkach masowego przekazu.

Wiele czasu poświęca na działalność artystyczną. Koncertuje w kraju i za granicą (Berlin, Paryż, Nowy Jork, Chicago, Tel-Awiw).

Nagrywa recitale, spektakle i programy telewizyjne. Uczestniczy w filmach, serialach i programach telewizyjnych i radiowych.

Nagrywa płyty, pisze scenariusze i felietony. W wolnych chwilach gra w tenisa, przyrządza potrawy kuchni kaukaskiej, uczy się językow.

Fascynuje go komputer, jest domatorem, ma uroczą żonę i dwoch dorastających synow.

Tak mowi o sobie w wywiadach:

... z powołania jestem błaznem i uważam, że jest to bardzo ważna profesja...

Rozśmieszyć człowieka, to znaczy przywrocić go do życia... Śmiech jest furtką, ktora otwiera najlepsze strony osobowości...

...Piosenki, ktore śpiewam mieszczą w sobie niejako trzy elementy: cygańskość, rosyjskość i swingowanie.

Są bardzo rytmiczne, improwizacyjne...

... Probuję nowej formuły rozmow z publicznością, usiłuję zawsze zniszczyć dystans między artystą a widzami.

Nie cierpię estradowych marionetek. Nie cierpię estradowej gumy do żucia...