balet Izadory Weiss

• choreografia: Izadora Weiss
• scenografia: Marceli Sławiński
• kostiumy: Jagna Janicka
• reżyseria światła: Piotr Miszkiewicz
• wspołpraca scenograficzna: Maciej Hrynyszyn
• premiera: 15 marca 2008 roku
• czas trwania ~ 1h 50'

4&4 Część I Cztery pory roku Muzyka: Vivaldii w nagraniu Nigela Kennedy'ego i Filharmonikow Berlińskich Część II Cztery proby oswojenia śmierci... Muzyka: Bach, Marcello, Schubert, Lisa Gerrard, Kitaro

Izadora Weiss o spektaklu 4&4:

"Spektakl 4&4 jest probą zmierzenia się z doskonałą formą muzyczną. Perfekcja wykonania Czterech por roku przez genialnego skrzypka Nigela Kennedy'ego natchnęła mnie do przemyślenia tego dzieła na nowo. Stąd choreografia do jego nowego nagrania z Filharmonią Berlińską. Zawsze powtarzam, że najważniejsza jest dla mnie muzyka. Z niej czerpię inspirację do moich spektakli. Każda z por roku wyraża inne emocje, stąd tak odmienne tematy. Wiosna - to świeżość i prostota pierwszych uczuć. Lato - to burza wokoł miłosnego duetu dwoch kobiet, zamieszanie wokoł nietolerancji i lęku przed innością. Jesień - to musztra rekrutow, nostalgia Jednorożcow i okrucieństwo militarnej grupy, ktora stosuje przemoc i gwałt w konfrontacji z bezbronną jednostką. Zima - to wystylizowana grupa pięknych i młodych, a jednocześnie bezlitosnych, złych ludzi, ktorzy nie dopuszczą do siebie dobra i światła. Zło, ktore rodzi się dla rozrywki, bez widocznego powodu. Zima jest końcem cyklu w przyrodzie i w życiu człowieka. Druga część spektaklu Cztery proby oswojenia śmieci ujawnia tajemnice kresu życia każdego człowieka. Wszyscy kiedyś będziemy probowali odsunąć ten moment śmierci jak najdalej, tak jak tancerze probują tańcem przedłużyć swoje „pięć minut" i odwrocić przeznaczony im los. Finalny taniec jest apoteozą życia na przekor wszystkiemu. To przesłanie, że w człowieku drzemią niewyczerpane siły i wola życia. Być może te „pięć minut" darowane nam to wszystko co mamy i więcej nie będzie. Celowo nie używam techniki klasycznej, chociaż jestem w niej kształcona od dziecka aż po dyplom pedagoga baletu. Dla mnie jedynym kryterium dopuszczającym tancerza do wyjścia na scenę jest talent, muzykalność, plastyka ciała, ktora pozwala mu na wykonanie skomplikowanej choreografii oraz pracowitość. Profesjonalizm polega na umiejętności wykonania dokładnie tego, co proponuje choreograf, a do tego nie jest konieczne posiadanie dyplomu. Taniec wspołczesny, modern rządzi się innymi prawami, niż klasyka. To co w niej jest normą, dla mnie jest manierą nie do przyjęcia, konwencją, ktora nie ma nic wspolnego z prawdą na scenie. Ona jest dużo cenniejsza od popisow cyrkowych, jakim są na przykład 32 fuete, czy pique po kole. Na przykładzie Giselle można porownać dwa diametralnie rożne podejścia do tematu. Wersja klasyczna i ta ułożona przez wielkiego choreografa Mats Eka. Zdecydowanie wolę tę drugą prawdziwszą, bez lukru i manierycznej gry aktorskiej, ktora w klasycznych baletach jest czymś oczywistym. 4&4 to proba przybliżenia się do prawdziwych emocji i specyficznej formy odartej z wszelkich fałszywych ozdobnikow i reakcji. To poezja w myśleniu i w ruchu.

Tak jak Nigel Kennedy i jego rozumienie muzyki jest mi bliskie, tak Jiri Kylian jest moim mistrzem i drogowskazem w rozumieniu tańca i istoty jego tworzenia. Ich poparcie dla tego, co robię jest źrodłem siły i determinacji, z jaką idę raz obraną drogą. Będę jej wierna. Mam nadzieję, że widzowie dostrzegą te ideały w moim spektaklu i przeżyją wyjątkowy wieczor, czego w imieniu moich tancerzy i swoim życzę z całego serca".

bilety:

tak