Eurazja

Libretto i choreografia- Izadora Weiss

Scenografia - Ewa Kochańska

Wykonawcy - Maciej Cierzniak, Elżbieta Czajkowska, Franciszka Kierc, Sylwia Kowalska–Borowy, Michał Łabuś, Radosław Palutkiewicz, Marzena Socha, Żanetta Borówka, Filip Michalak, Ireneusz Stencel, Piotr Borowy, Łukasz Pietruski, Magdalena Kotlarz, Karolina Jastrzębska, Aleksadra Michalak, Katarzyna Filipowicz, Beata Giza, Aleksandra Osowicz, Roman Komassa, Łukasz Przetarski (debiutant)

Muzyka - Nigel Kennedy, Jan Sebastian Bach, Dead Can Dance, Bruno Coulais, Alberto Iglesias, Michał Lorenc, Lisa Gerrard, Craig Pruess, Olivier Shanti, Yamato

Eurazja to druga z zapowiadanych w tym sezonie autorskich premier baletowych Izadory Weiss. 15 marca za sprawą baletu 4&4 byliśmy świadkami narodzin nowego zespołu baletu tańca współczesnego w Operze Bałtyckiej. - Eurazja to nie wycieczka krajoznawcza, tylko poszukiwanie inności kulturowych poprzez emocje – mówi Izadora Weiss autorka spektaklu - to poezja ruchu i muzyki. To droga do oswajania piękna, którego coraz mniej w sztuce i wokół nas. Dzięki tak wspaniałemu zespołowi baletowemu, w którym udało nam się zebrać same indywidualności, ta poezja jest możliwa.

Weiss w spektaklu autorka porusza tak ważne dla niej kwestie jak nietolerancja, zamknięcia się starego pokolenia przed nowym, samotność i niezrozumienie, alienacja jednostki. Izadora Weiss podobnie jak w swoich poprzednich spektaklach, tak i teraz tworzy balet „o czymś” i z pozytywnym przesłaniem. Odcina się od wszechobecnego kultu zła, destrukcji i brzydoty. Szuka piękna i pozytywów. - Tworzę to co kocham i w co wierzę – mówi - niezależnie od aktualnych tendencji. Więc pomimo, że piękno nie jest medialne i szokujące, a jednocześnie łatwo z niego drwić, będę starała się go bronić na scenie.

Eurazja jest kolejnym spotkaniem autorki z twórczością jej muzycznego „guru” Nigela Kennedy’ego, ale również z Lisą Gerrard, Yamato (4&4) i Michałem Lorencem ( … z nieba). Izadora Weiss w swojej twórczości kieruje się zasadą stałości: ma swój własny czytelny język ruchu, „wizytówki”, po których bez trudu rozpoznajemy jej choreografię, swoich stałych tancerzy, z którymi zaczęła pracować jeszcze we Wrocławiu, a którzy przyjechali z nią do Gdańska i swoją ukochaną muzykę.