Dwa oblicza symfoniki rosyjskiej

Patrząc w biogramy Prokofiewa i Szostakowicza kompozytorów dzieli 15 lat. Każdy z nich posiadał swój indywidualny język muzyczny, Prokofiew bardziej motoryczny z wyrazistą rytmiką, Szostakowicz natomiast nowoczesny, ale często nawiązujący do dawniejszych technik. Obaj jednak zapisali się trwale w historii muzyki i dzieła obydwu mają swoich wiernych słuchaczy. 

Urodzony w rejonie Doniecka Prokofiew po studiach w Petersburgu rozwija swoją kompozytorską i pianistyczną karierę. III Koncert fortepianowy C-dur op. 26 jest najpopularniejszym chyba utworem tego gatunku w dorobku kompozytora i łączy melodyjność i śpiewność z rosyjskimi tematami ludowymi. Prokofiew, który poddawany był krytyce za zbytnią ostrość, czy nawet brutalność brzmień, decyduje się na zwrot stylu języka utworu, przełamuje go i łagodzi.

Dzieło Szostakowicza natomiast należy oceniać przez pryzmat sytuacji politycznej, w jakiej znalazł się kompozytor. Trudno dziś powiedzieć, na ile programy, którymi opatrywał swoje dzieła są tylko rodzajem ofcjalnej fasady, a na ile wyrażają autentyczną inspirację. Dzięki rozmowom, jakie przeprowadził z artystą muzykolog Wołkow (choć są one przez niektórych uważane za nie w pełni wiarygodne) wiemy, że niektóre z utworów Szostakowicza miały zupełnie inne przesłanie, niż toofcjalne. XII Symfonia nosi tytuł Rok 1917 i jest poświęcona Leninowi. Wykorzystuje w niej kompozytor wiele melodii rewolucyjnych (m. in. Warszawiankę), a jej poszczególne części mają tytuły programowe. W tym wypadku wygląda na to, że kompozytor, który rok przed ukończeniem symfonii wstąpił do partii komunistycznej, rzeczywiście chciał wykonać zlecone mu przez władze zadanie.Czy jednak zmienia to wartość napisanej przez niego muzyki?

Orkiestra Symfoniczna PFBDaniel Smith – dyrygentAlexander Gavrylyuk – fortepian

Program:Sergiusz Prokofiew - III koncert fortepianowy op. 26 [27']Przerwa [20’]Dymitr Szostakowicz – XII Symfonia d-moll Rok 1917 op. 112 [38’]