Inauguracja Gdańskiego Festiwalu Muzycznego-Maxim Vengerov, Mischa Maisky

Mischa Maisky *-- wiolonczela
*Maxim Vengerov - dyrygent
Orkiestra Symfoniczna PFB
Program:
Piotr Czajkowski
Nokturn, Wariacje na temat rokokowy
Max Bruch
Kol Nidrei
Antonin Dworzak
IX Symfonia e--moll Z Nowego Świata

Mischa Maisky urodził się w 1948 roku w Rydze. Początkowo uczył się w tamtejszym konserwatorium, a następnie w Leningradzie, gdzie w wieku 17 lat wygrał krajowy konkurs młodych wiolonczelistów. Rok później, w 1966 roku, został zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie i podjął studia pod kierunkiem Mścisława Rostropowicza. W tym samym czasie Mischa Maisky rozpoczął aktywne życie koncertowe na terenie byłego Związku Radzieckiego. Po represjach i spędzeniu w radzieckim więzieniu półtora roku, w 1972 roku artysta wyemigrował do Izraela, gdzie jego siostra osiedliła się już wiele lat wcześniej. W następnym - 1973 roku zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Gaspara Cassado we Florencji, a później, w tym samym roku zadebiutował w Carnegie Hall z Orkiestrą Symfoniczną z Pittsburga pd. Williama Steiberga. Po tym nowojorskim koncercie jego wielbiciel pragnący zachować anonimowość podarował Maisky'emu wiolonczelę Montagnana z XVIII w., na której artysta gra do dzisiaj. W roku 1979 Mischa Maisky przez wiele miesięcy studiował u Gregora Piatigorsky'ego stając się w ten sposób ostatnim studentem wielkiego mistrza i jedynym wiolonczelistą, który uczył się zarówno u Piatigorsky'ego i Rostropowicza.
Od 1975 roku Maisky koncertuje na wszystkich kontynentach. Wyjątkowe umiłowanie muzyki kameralnej zawiodło go na Festiwal Gidona Kremera do Lockenhaus, gdzie bywa stałym gościem, często występując także z Marthą Argerich.
W 1995 roku, po 23 latach nieobecności, powrócił do Moskwy, aby wystąpić (i dokonać nagrania dla Deutsche Grammophon) na koncercie poświęconym muzyce Prokofiewa i Miaskowskiego (Rosyjską Orkiestrą Narodową dyrygował Michaił Pletniow). W Polsce wystąpił po raz pierwszy w 1993 roku biorąc udział w koncercie z okazji 25-lecia Orkiestry Kameralnej Amadeus.
Mischa Maisky od wielu lat jest wyłącznym artystą Deutsche Grammophon, dla której nagrał już kilkanaście płyt.
(Źródło: www.arte90.com.pl)
Maxim Vengerov - irtuoz skrzypiec i altówki, dyrygent i pedagog. Jeden z najwybitniejszych współczesnych artystów-muzyków. Urodził się 20 sierpnia 1974 roku w Nowosybirsku. Matka była śpiewaczką, ojciec -- I oboistą w miejscowej filharmonii. Gdy miał 5 lat zaczął się uczyć gry na skrzypcach u Galiny Tourchaninowej, a dwa lata później -- u Zakhara Brona. Jako 10-latek (w 1984 r.) Maxim Vengerov wyjechał po raz pierwszy za granicę -- do Polski; zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Skrzypków im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie (po latach powie: wydawało mi się, iż Polska leży na krańcu świata. Takich podróży się nie zapomina, nic więc dziwnego, że zawsze z serdecznością myślę o Polsce...). W 1990 r. potwierdził swój nadzwyczajny talent zwycięstwem na Międzynarodowym Konkursie im. Carla Flescha w Londynie. W tym czasie studiował już u Z. Brona w Londynie i Lubece. Rozpoczął też publiczne występy w czołowych europejskich salach koncertowych, wzbudzając zainteresowanie znanych wytwórni płytowych (do tej pory zarejestrował blisko 100 utworów, bądź cykli) oraz czasopism muzycznych. Przyniosło mu to liczne nagrody za nagrania i tytuły „artysty roku", m. in. miesięcznika „Grammophone", nominacje i słynny laur Grammy, nagrodę Edisona -- za najlepsze nagranie II Koncertu Szostakowicza oraz bardzo cenioną „Echo Klassik -- 2003" Telewizji Niemieckiej -- za recital złożony m. in. z utworów J. S. Bacha. Podczas kursów mistrzowskich liczne stacje tv utrwalają jego spotkania z młodymi skrzypkami. Pokazany w 1999 roku, na festiwalu w Cannes, program stacji TV Channel-4 pt. „Playing by Heart", obiegł małe ekrany obu półkul. Duży wpływ na rozwój artystyczny i pogłębienie doskonałości Maxima Vengerova miały jego kontakty m. in. z Mścisławem Roztropowiczem, Danielem Barenboimem, Vagiem Papianem oraz debiuty z najsłynniejszymi orkiestrami świata, takimi jak: Concertgebouw w Amsterdamie, BBC Philharmonic i Chicago Symphony.
Maxim Vengerov odbył 2-letnie studia nad skrzypcami barokowymi i repertuarem tej epoki. Artysta nie ogranicza się tylko do skrzypiec. Jego uwagę przyciągnęła również altówka, potem jeszcze sztuka improwizacji jazzowej, taniec i wreszcie dyrygentura. Od najwcześniejszych lat gra na instrumentach Stradivariusa, obecnie na „Ex-Kreutzer Stradivari" z 1727 r. Od 2005 r. jest profesorem Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie.
W 1997 roku został honorowym ambasadorem UNICEF-u. Angażuje się odtąd w spotkania i występy dla dzieci, m. in. w Ugandzie, Tajlandii i Kosowie. Ostatnio Maxim Vengerov odnowił i zacieśnił więzi także z Polską. Koncertuje z orkiestrami Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia i Filharmonii Bałtyckiej. W październiku 2006 roku, na zakończenie XIII Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, wystąpił w Poznaniu z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Andrzeja Boreyki, a w październiku 2011 roku pełnił funkcję przewodniczącego jury 14. edycji tego konkursu. 21 września 2012 roku, po recitalu danym wspólnie z pianistą Vagiem Papianem w Auli Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu, podpisał kontrakt, na mocy którego objął przewodnictwo jury XV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w 2016 roku.

Normal
0

21

false
false
false

PL
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

Wirtuoz skrzypiec i altówki, dyrygent i pedagog. Jeden z najwybitniejszych współczesnych artystów-muzyków.
Urodził się 20 sierpnia 1974 roku w Nowosybirsku. Matka była śpiewaczką, ojciec -- I oboistą w miejscowej filharmonii. Gdy miał 5 lat zaczął się uczyć gry na skrzypcach u Galiny Tourchaninowej, a dwa lata później -- u Zakhara Brona. Jako 10-latek (w 1984 r.) Maxim Vengerov wyjechał po raz pierwszy za granicę -- do Polski; zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Skrzypków im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie (po latach powie: wydawało mi się, iż Polska leży na krańcu świata. Takich podróży się nie zapomina, nic więc dziwnego, że zawsze z serdecznością myślę o Polsce...).
W 1990 r. potwierdził swój nadzwyczajny talent zwycięstwem na Międzynarodowym Konkursie im. Carla Flescha w Londynie. W tym czasie studiował już u Z. Brona w Londynie i Lubece. Rozpoczął też publiczne występy w czołowych europejskich salach koncertowych, wzbudzając zainteresowanie znanych wytwórni płytowych (do tej pory zarejestrował blisko 100 utworów, bądź cykli) oraz czasopism muzycznych. Przyniosło mu to liczne nagrody za nagrania i tytuły „artysty roku", m. in. miesięcznika „Grammophone", nominacje i słynny laur Grammy, nagrodę Edisona -- za najlepsze nagranie II Koncertu Szostakowicza oraz bardzo cenioną „Echo Klassik -- 2003" Telewizji Niemieckiej -- za recital złożony m. in. z utworów J. S. Bacha.
Podczas kursów mistrzowskich liczne stacje tv utrwalają jego spotkania z młodymi skrzypkami. Pokazany w 1999 roku, na festiwalu w Cannes, program stacji TV Channel-4 pt. „Playing by Heart", obiegł małe ekrany obu półkul. Duży wpływ na rozwój artystyczny i pogłębienie doskonałości Maxima Vengerova miały jego kontakty m. in. z Mścisławem Roztropowiczem, Danielem Barenboimem, Vagiem Papianem oraz debiuty z najsłynniejszymi orkiestrami świata, takimi jak: Concertgebouw w Amsterdamie, BBC Philharmonic i Chicago Symphony.
Maxim Vengerov odbył 2-letnie studia nad skrzypcami barokowymi i repertuarem tej epoki. Artysta nie ogranicza się tylko do skrzypiec. Jego uwagę przyciągnęła również altówka, potem jeszcze sztuka improwizacji jazzowej, taniec i wreszcie dyrygentura. Od najwcześniejszych lat gra na instrumentach Stradivariusa, obecnie na „Ex-Kreutzer Stradivari" z 1727 r. Od 2005 r. jest profesorem Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie.
W 1997 roku został honorowym ambasadorem UNICEF-u. Angażuje się odtąd w spotkania i występy dla dzieci, m. in. w Ugandzie, Tajlandii i Kosowie. Ostatnio Maxim Vengerov odnowił i zacieśnił więzi także z Polską. Koncertuje z orkiestrami Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia i Filharmonii Bałtyckiej. W październiku 2006 roku, na zakończenie XIII Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, wystąpił w Poznaniu z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Andrzeja Boreyki, a w październiku 2011 roku pełnił funkcję przewodniczącego jury 14. edycji tego konkursu. 21 września 2012 roku, po recitalu danym wspólnie z pianistą Vagiem Papianem w Auli Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu, podpisał kontrakt, na mocy którego objął przewodnictwo jury XV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w 2016 roku.