Spotkanie z Iharem Babkowem

autorem powieści „Adam Kłakocki i jego cienie”

Podtytuł powieści „ADAM KŁAKOCKI I JEGO CIENIE" głosi, że jest to historia w dziesięciu odsłonach z życia dzielnego oświatowca i encyklopedysty Jana Adama Marii Kłakockiego, tworcy Białoruskiego Archiwum Snow i autora kontrowersyjnej rozprawy na temat kartezjanizmu. W rzeczywistości jednak książka IHARA BABKOWA nie ma głownego bohatera.

Na jej kartach, tak jak w marzeniach sennych, pojawiają się postaci fikcyjne i historyczne, bohaterowie wspołcześni i z dalekiej przeszłości. Spotykają się tutaj starożytni filozofowie i hipisi, Adam Mickiewicz i kagiebiści, hetman Ogiński i buddyjscy mnisi. Postaci bez przerwy mijają się na korytarzach sowieckich uniwersytetow, przypadkiem wpadają na siebie na ulicach, w hotelowych pokojach, kawiarniach i szpitalach wariatow. I żadna z nich nie jest całkiem pewna, czy historia, w ktorej uczestniczy, rozgrywa się naprawdę. Wszyscy być może tylko śnią. A może tylko śni o nich czytelnik.

Białoruscy krytycy uważają książkę IHARA BABKOWA za pierwszą białoruską powieść postmodernistyczną i jedno z najważniejszych dzieł literackich ostatniego dziesięciolecia. Powieść porownuje się do najlepszych utworow Borgesa, Pavicia i Cortazara. Jak się łatwo domyśleć, w samej Białorusi książka BABKOWA nie mogła jednak trafić do normalnej dystrybucji. Powieść do dzisiaj krąży tam z rąk do rąk, odczytywana jako zapis duchowych doświadczeń mieszkańcow zapomnianej części Europy i wielkie oskarżenie reżimu Łukaszenki.

IHAR BABKOU (ur. 1964) - poeta, prozaik, eseista, filozof, tłumacz, wędrowiec. Jedna z najważniejszych postaci niezależnej literatury białoruskiej.

Jest absolwentem filozofii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego w Mińsku, laureatem Stypendium im. Jerzego Giedroycia, członkiem zdelegalizowanego Związku Pisarzy Białorusi i białoruskiego PEN Clubu. W latach 80. związany z undergroundowymi grupami Babilon i Tutejsi. Od 1996 roku redaguje pismo filozoficzno-literackie „Frahmenty". Autor tomow wierszy „Solus Rex" (1992) i „Bohater wojny o przejrzystość" (1998), powieści „Adam Kłakocki i jego cienie" (2001), rozprawy „Filozofia Jana Śniadeckiego" (2002) oraz zbioru esejow „Krolestwo Białoruś. Interpretacja ru(i)n" (2005). Otrzymał nagrodę Towarzystwa Wolnych Literatow Gliniany Wiales (1992) i prestiżową nagrodę literacką Załataja Litara (2005).