STREET CITY NOMAD KAROL SUKA

Nuclear War Now

Koncert acid cyber punk – promocja płyty „Nuclear War Now”.

After: alt.party – dj.szyma

Karol Suka aka Arkona aka Karel God, znany warszawski undergroundowy artysta i rezydent Aurory nagrał nic nikomu nie mówiąc jeden z najbardziej zaskakujących i wartościowych polskich albumów ubiegłego roku. Tym razem jako STREET CITY NOMAD nakładem niezawodnego Zgniłego Mięsa Rekords zaatakował surowym i wściekłym cyber acid punkiem przywołującym echa Atari Teenage Riot i Digital Hardcore Recordings, acid house`u i industrialu.

Płyta „Nuclear War Now” urzeka i wali w mordę z kilku powodów. Po pierwsze jest jedynym bodaj tak otwartym głosem komentującym (hiper) rzeczywistość IV RP. Rzeczywistość, która aż prosi się o dosadny komentarz a jakoś nikt z szanownych artystów tego nie robi. Karol Suka z typowym dla punk rocka wkurwieniem i sarkazmem punktuje kolejno rozbuchany kapitalizm-globalizm („Hipermarket”, „Shopping macht frei”), autorytety („Pokolenie JP2 / To nie ty / To nie ja...”), kulturę konsumpcyjną („Na chuj ci to?”). Dostaje się także policji, politykom i wojnie z terroryzmem. Co ważne Street City Nomad pozostaje w swej negacji szczery, aktualny i wiarygodny nie popadając w charakterystyczne dla 90% współczesnych punkowych płyt śmieszność, schematyczność i anachronizm. „Cały świat żyje tym samym gównem – mówi Street City Nomad – Absurdalny nadmiar informacji prowadzi do totalnego zagubienia. Pojawia się chęć oczyszczenia powrotu do punktu zero”. Wiarygodność płyty podkreśla jej warstwa muzyczna. Naturszczykowska i tak surowa i szorstka jak tylko to możliwe. Jak deklaruje sam Karol płytę zrealizował w systemie raw-fi mono(!) surround.

Po długich namowach Street City Nomad zgodził się w końcu zaprezentować materiał z płyty „Nuclear War Now” na żywo. Nie przegap tego! www.zgnilemieso.com

„To bezwzględnie najbardziej przekonujący rebeliancki głos z czeluści IV RP. Fuzja autentycznej, dewastującej punkowej energii i surowej hipnozy acid house`owej elektroniki też robi zaskakująco świeże wrażenie.”

Rafał Księżyk/„Machina”

„Dawno nie zdarzyło mi się wysłuchać polskiej płyty, która wplatałaby niezwykle mocne choć proste teksty w finezyjną muzykę, stanowiącą psychodeliczny kolaż sampli z telewizji, wypowiedzi ulicznych oraz psychobitów kojarzących się z dźwiękami Atari Teenage Riot i Aphex Twina. (...) Rzadko się zdarza by płycie, która pod względem muzycznym wydaje się idealna na szalone balangi, towarzyszyło tak mocne przesłanie”.

Dariusz Misiuna/„Okultura”

bilety:

10 zł