Wystawa „Boum III”

Impreza trwa dalej.

„Wielkie Party, które urządzono dla uczczenia niektórych naszych współczesnych twórców, różniło się od wcześniejszych a również od późniejszych tym, że wymagało pewnego wysiłku w doborze stroju – niekoniecznie wyszukanej garderoby, często jednak w mozolnym zestawieniu odpowiednich dodatków i akcesoriów. Dla wielu było to wielce trudne, ponieważ z nadmiaru gotowych modeli – jeśli chodzi o sposób życia i formy zachowań – musieli wyłuskać wzorce najbardziej wiarygodne dla nonkonformizmu, a te z kolei poniekąd zużyte znajdują swój wydźwięk w kolejnym żurnalu kulturalnym. Kto chciał temu zapobiec, musiał zdać się na swoją powściągliwość lub dać wyraz swojej idiosynkrazji dla dyktatury mody. W ten właśnie sposób doszło do swoistej cichej zmowy pomiędzy „niezróżnicowanymi” i ekscentrykami, a to w sobie spoglądając wstecz jest tak znamienne dla owych lat, że zarówno swoista niefrasobliwość jak i ekstaza mogły zostać z powodzeniem złagodzone.”

(Andreas van Dühren, Kleine Bedenken, La Boum I und II)

Powyższy cytat, który został wyjęty z zeszytu do wystawy „La Boum I und II“, opisuje typowe dla lat 80-tych poszukiwania indywidualnej i współczesnej formy wyrazu dla własnej osoby.

Artyści uczestniczący w projekcie należą do generacji, która w latach 80-tych była, w większości, w wieku nastoletnim.

Obecnie wielu z nich żyje jako niezależni twórcy w Berlinie.

„La Boum III“ jednoczy te niezależne i często już zwieńczone sukcesem stanowiska w wystawie odzwierciedlającej przekrój niemieckiej sztuki będącej tematem częstych dyskusji.

Robert Crotla