Portret melancholijny. Malarstwo

wernisaż: 27 maja 2007, godz. 18.00

Patrząc na obrazy Anny Probierz nabieram przeświadczenia, że sztuka jest dla niej przyjemnością i koniecznością.

Przyjemnością, bo ma ona nieodparte pragnienie wyrażania, utrwalania i delikatnego przetwarzania. Koniecznością, bo jej bardzo prywatny stosunek do świata jest emocjonalny i kreatywny. Szczery, swoisty realizm potwierdza prawdę postawy wobec sztuki. Portrety, które najczęściej maluje, budowane są oszczędną, delikatną formą. Są pełne umiaru i powściągliwości. Subtelna deformacja stwarza przyjazną wizję postaci, jakieś znieruchomienie oddalenie. Eksponuje w nich wyciszenie i osobliwa lirykę. Cechy, którymi obdarza każdego modela, są jednak podmiotowo w nim usytuowane. Szlachetny umiar i powściągliwość, dyskretna ekspresja oraz emanacja dobrych intencji niewątpliwie harmonijnie związane są z osobowością artystki. (Janusz Lewandowski, malarz)