BERNARD MARIE KOLTES

W Powrocie na pustynię - jednej z ostatnich sztuk Bernarda-Marie Koltesa, polskim widzom i czytelnikom znanego bardziej z dramatów Samotność pól bawełnianych, Zachodnie wybrzeże i Roberto Zucco - można znaleźć niemal wszystkie, charakterystyczne dla pisarstwa tego francuskiego autora motywy: religijny kult wolności, nienawiść wobec kształtującej międzyludzkie kontakty merkantylnej natury świata, przerażenie przemocą. To sztuka o próbie powrotu do miejsca urodzenia, która staje się podróżą w czasie i odkrywaniem własnej tożsamości. To także opowieść o rodzinie, która z jednej strony jest więzieniem i zabija osobowość, z drugiej - ucieczką i azylem przed złem i obcością świata. W finale sztuki, Koltes z wyraźną przewrotną przyjemnością - pisała Małgorzata Sugiera - tak mnoży przyjęte znaki zamknięcia scenicznej akcji, by zaczęły podawać się nawzajem w wątpliwość, a nazbyt dokładnie domknięty ciąg wydarzeń przelał się niby wezbrana wiosenną powodzią rzeka przez uregulowane brzegi.