Katarzyna Kozyra

Najnowsza praca Katarzyny Kozyry Faces nawiązuje do choreografii, tańca, ruchu – podobnie jak i Święto wiosny pokazywane w Zachęcie w 2003 roku.

Obie instalacje są również bliskie formalnie – widz spaceruje pomiędzy ogromnymi ekranami, opleciony projekcjami. Tym razem widać na nich wyłącznie twarze. Twarze tancerzy podczas wykonywania ich popisowych numerów w układach klasycznych (m.in. Magda Ciechowicz w wariacji białego i czarnego łabędzia z Jeziora Łabędziego), nowoczesnych (m.in. Carla Fracci do układu Isadory Duncan), fragmentach teatru tańca Piny Bausch (w wykonaniu Nazaret Panadero) czy wreszcie w hip-hopie (Storm zwany we Francjii Barysznikowem hip-hopu).

Ukazują one ekstremalne emocje: przede wszystkim ogromne skupienie, napięcie i imponujący wysiłek. Ich zniekształcone rysy tworzą coś na kształt maski. Tancerze filmowani są tak, że nie widać ich pełnych ekspresji ciał, podstawowego narzędzia w tańcu. Porządek oglądania zostaje odwrócony. Widz dostrzega wyłącznie mimikę (zwykle prawie niezauważalną), zaś układ choreograficzny pozostaje nieujawiony.

O ile w Święcie wiosny procesowi dekonstrukcji ulega sam taniec, rozłożony na pojedyncze części ruchu i klatki w żmudnej animacji, a później w montażu złożony na nowo; tak w Faces dekonstrukcji ulega ciało tancerza. Będąc dotąd jednym, tańczącym organizmem, teraz widoczne jest wyłącznie fragmentarycznie. Widz wrzucony w krąg twarzy może je obserwować, jednocześnie sam będąc przez nie obserwowanym.

W projekcie Faces bierze udział kilkunastu wybitnych tancerzy. Jest on realizowany w różnych miejscach na świecie. Ostatnia sekwencja – taniec Złotego Bożka z Bajadery Ludwiga A. Minkusa – została nagrana na scenie TR Warszawa, w wykonaniu Andrzeja Stasiewicza, pierwszego solisty Teatru Wielkiego w Warszawie

Wernisaż wstęp wolny

Instalacja 18 – 30.03 g. 18-21 bilety 10 zł