ABRAHAM

FELIX MITTERER

CZYTANIE DRAMATU

Felix Mitterer, współczesny austriacki dramatopisarz podejmuje w swojej twórczości problematykę związaną z usytuowaniem przedstawicieli wszelkich mniejszości w organizmie społecznym, a właściwie poza jego obrębem. Scenę zaludniają tu niepełnosprawni i homoseksualiści, skazani i starcy, wyjęci spod prawa i napiętnowani przez czystych Austriaków ich żydowscy współobywatele. To właśnie w ich sprawie, w sprawie ludzi naznaczonych społecznymi stygmatami, zabiera głos tyrolski dramatopisarz, potomek zubożałej chłopskiej rodziny, wychowywany – w warunkach iście spartańskich – przez przybranych rodziców.

ABRAHAM (Abraham. Stück über eine Liebe, 1993) to sztuka o miłości, jednakże o miłości ojcowskiej i odwzajemnianym uczuciu syna. Tak jak w przypadku większości swoich utworów scenicznych, również i tutaj Mitterer powołuje się na autentyczną historię, która stanowiła dlań inspirację do zajęcia się problematyką odbioru homoseksualizmu w środowisku wiejskim, niezwykle odpornym na cywilizacyjne wstrząsy w rodzaju akceptacji intymnych związków osób tej samej płci. Ta najbardziej tragiczna opowieść sceniczna tyrolskiego pisarza jest zapisem skazanej na porażkę walki syna o uznanie jego inności przez ojca, z drugiej zaś strony jest historią również skazanych na niepowodzenie zmagań ojca o przywrócenie syna światu Normalnych. Miłość i tolerancja nie idą tu jedną drogą, lecz rozchodzą się torami zaprogramowanymi przez tradycję, religię i cały kompleks uprzedzeń wobec innych.

Fragment wstępu dra Edwarda Białka do książki TEATR ZAANGAŻOWANY – Felix Mitterer