Filmy Pawła Łozińskiego

Warszawski Przegląd

Filmów Dokumentalnych

Po wakacyjnej przerwie rusza druga część Warszawskiego Przeglądu Filmów Dokumentalnych. Znów, co dwa tygodnie w kinie "Wisła" będzie można zobaczyć najciekawsze dokumenty ostatnich lat i spotkać się z czołowymi polskimi dokumentalistami.

Filmy pokazane w drugiej części przeglądu nie unikają kontrowersyjnych tematów, pokazują polskie regiony biedy, ale też codzienność zwykłych ludzi. To co łączy te filmy jest ich wartość artystyczna, zarówno jeśli chodzi o realizacje uznanych twórców, jak Jacek Bławut, czy Paweł Łoziński, jak i o młodych studentów Szkoły Filmowej Andrzeja Wajdy.

W ramach pięciu kolejnych spotkań zobaczymy filmy:

• Jacka Bławuta
• Pawła Łozińskiego
• Tomasza Wiszniewskiego
• Marcina Koszałki

SPOTKANIE 6

Filmy Pawła Łozińskiego

Paweł Łoziński pod względem podejścia do tematu, wrażliwości, a także talentu, niewątpliwie nawiązuje do twórczości swojego ojca, Marcela, jednego z klasyków polskiego dokumentu. Jego droga do dokumentu była długa, zanim zdecydował się zdawać do łódzkiej filmówki, pracował m.in. jako stolarz i magazynier w sklepie spożywczym. Jego film dyplomowy “Miejsce urodzenia' opowiadający o próbach dotarcia znanego pisarza Henryka Grynberga do prawdy o śmierci jego ojca Żyda podczas drugiej wojny światowej, został obsypany nagrodami, zaś jego pokaz na krakowskim festiwalu filmowym Bożena Janicka w tygodniku "Film" nazwała “wydarzeniem bez precedensu w kinie'. Później Paweł Łoziński zrealizował swój, jak dotąd jedyny film fabularny – “Kratka', nagrodzony w Gdyni nagroda za debiut reżyserski, a także kilka kolejnych dokumentów, które w większości sam też wyprodukował.

Filmy, które zobaczymy w ramach WPFD reprezentują pewien bardzo wyraźny nurt jego twórczości. Są to filmy kręcone w najbliższym otoczeniu reżysera, w jego kamienicy, małą kamerą cyfrową. Sam reżyser tak mówi o tych filmach:

"Interesują mnie drobne, błahe - z pozoru tylko nieważne – sprawy. Okazuje się, że z takich małych zdarzeń składa się życie. Myślę, że to, co na pozór wydaje się nudne, jeżeli się uważnie przyjrzeć, może stać się ciekawe." ("Tygodnik Powszechny" 3/1999, w rozmowie z Katarzyną Jabłońską)

Zobaczymy:

Siostry (1999), 12 min.

Kameralna opowieść o spacerze dwóch sióstr. Z kilku wypowiedzianych zdań, wzajemnych gestów i zachowań, możemy odtworzyć cała historię ich trudnych relacji. Film zdobył Grand Prix, “Złotego Lajkonika' na festiwalu krakowskim w 1999 r.

Taka historia (1999), 58 min.

Niezwykły, kręcony prawie rok dokument, dziejący się w tej samej kamienicy co “Siostry'. To opowieść o kilku mieszkańcach starej kamienicy na warszawskim Powiślu Wiesia, Anny i pana Zdzisia.

Pani z Ukrainy (2002), 19 min.

Kameralny portret Lesy Gladkiej, Ukrainki, jednej z rzeszy ludzi ze wschodu, którzy przyjechali do Polski za chlebem. Autor filmuje ją przy pracy, jednocześnie słucha opowieści jej życia.