Relacje między punkiem i sztuką

Wystawa w ramach projektu WILLA WARSZAWA (25.08 - 1.09.2006, Warszawa)

Miejsce: dawny Dom Partii przy Nowym Świecie

Otwarcie: 26 sierpnia 2006 r., godz. 20:00

Tytuł wystawy jest trawestacją hasła z transparentu sfotografowanego przez SB podczas festiwalu w Jarocinie. Jego prowokacyjne przesłanie wymierzone było przeciwko zinstytucjonalizowanemu i zmonopolizownemu oraz podlegającemu państwowej kontroli przemysłowi fonograficznemu.

Celem wystawy jest pokazanie nie tyle konfliktu między światem sztuki a subkulturą punkową, ile sojuszu postaw, który nastąpił w czasie narodzin polskiego punka. Wtedy to Henryk Gajewski - artysta oraz kierownik galerii Remont – postanowił przełamać pewien impas, który panował według niego w polu polskiej sztuki współczesnej, polu operującym hermetycznym językiem, zantagonizowanym (spór neo czy pseudo), ograniczonym do aktywności wąskiej grupy osób, pozbawionym pozaprofesjonalnej publiczności, polu nie wytyczającym już nowych trendów w kulturze, nie biorącym udziału w żadnej szerszej społeczno-kulturowej dyskusji. Marzyła mu się antymainstreamowa kultura pozbawiona hierarchii i autorytarnego centrum - złożona z równouprawnionych skrajnie różnych nurtów proponujących alternatywne do dominujących sposoby na kreację, formowanie własnego wizerunku i mentalności. W rodzącym się ruchu punkowym zafascynowała go erupcja witalnej energii, której od dawna brakowało sztuce. Zaczął organizować pierwsze nagrania, koncerty i publikacje pierwszym polskim zespołom punkowym, takim jak Tilt czy Kryzys. Kręcił o nich pełne ekspresji filmy. Wykorzystywał w tym celu infrastrukturę instytucji sztuki, traktował te instytucje instrumentalnie. Prowokował tym środowisko artystyczne, nawet jego wydawałoby się najbardziej progresywne odłamy, przywykłe mimo egalitarnych deklaracji do splendid isolation sztuki.

Gajewski przyjmował pozycję artysty managera, wykorzystującego wszystkie najbardziej progresywne strategie promocyjno-producenckie aby wspierać punk. Strategie właściwe raczej pop-artystom tworzącym w kontekście społeczeństw konsumpcyjnych. I co istotne, wykorzystywał je w ramach realizacji własnej artystycznej bezinteresownej utopii a nie w celu kapitalizacji tego nurtu i zamiany w produkt wszystkiego co się z nim wiązało: muzyki, mody, stylu życia (jak to miało miejsce w przypadku aktywności podobnych managerów na Zachodzie, z Malcolmem MacLarenem na czele).

Na wystawie pokazane zostaną filmy oraz unikalne materiały z archiwum Henryka, jak również filmy, dokumenty, muzyka oraz interwencje innych artystów…

Łukasz Ronduda, Michał Woliński