Wolfgang Bauer, Insalata mista, przeł. Karolina Bikont

Prowadzenie: Agnieszka Jezierska-Wiśniewska (Uniwersytet Warszawski), Edward Białek (Uniwersytet Wrocławski), Krzysztof Tkaczyk (Uniwersytet Warszawski)

Bauerowi z całą pewnością o coś chodziło... to nie jest jakaś farsa... tekst jest zabawny... ale za tym kryje się brutalna prawda o rzeczywistości... rzeczywistości mieszanej sałaty... genialnie to autor skomponował… przekaz musi być klarowny... tak klarowny, jak chciał tego autor... - Henrick, dyrektor off-offowego teatru na Broadwayu

Gdy przez dobre pół godziny przedstawienia widz teatralny jest świadkiem osobliwych (żeby nie powiedzieć: dziwacznych) rozmów prowadzonych przez postaci, z których każda posługuje się swoim własnym, specyficznym kodem językowym – nazwami zwierząt, liczbami, częściami ciała, pojęciami z dziedziny kryminalistyki czy nazwiskami aktorów i aktorek, może poczuć się zaiste mocno zdziwiony czy wręcz skonfundowany.

A jednak warto dać się uwieść Wolfgangowi Bauerowi – austriackiemu dramatopisarzowi skutecznie wymykającemu się wszelkim próbom łatwego sklasyfikowania i jego powstałej w 1987 roku jako surrealistyczny skecz i dwa lata później rozbudowanej do pełnowymiarowego utworu scenicznego sztuce. Powód jest przynajmniej jeden, ale za to istotny. W tym szaleństwie jest metoda! Ekscentryczne gry językowe z pierwszej części „Insalata Mista” i jak najbardziej spójne wypowiedzi z części drugiej są impulsem do wymagającego i trudnego dialogu z widzem, który pyta o sens i rodzaj swojego bycia w teatrze, przyczynkiem do refleksji nad naturą zdarzenia scenicznego i zachętą do namysłu nad liminalną przestrzenią, która powstaje w trakcie przedstawienia pomiędzy sceną a widownią.

Rejestracja: https://us02web.zoom.us/meeting/register/tZEpcuGrrjgvE9PvJGvqpQLPtsfwpJBRKNHi