reżyseria – Agnieszka Błońska

scenariusz i dramaturgia – Joanna Wichowska scenografia – Robert Rumas choreografia – Nina Chyżna projekcje wideo i światło – Artur Sienicki kostiumy – Arek Ślesiński opracowanie muzyczne – Agnieszka Błońska inspicjentka – Barbara Sadowska

występują: Maria Robaszkiewicz, Klara Bielawka, Aleksandra Bożek, Arkadiusz Brykalski, Natalia Łągiewczyk, Karolina Adamczyk, Oksana Czerkaszyna

Spektakl inspirowany motywami z opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pt. „Matka Joanna od Aniołów”. „Kobiety są błędem natury... z tym ich nadmiarem wilgoci i ich temperaturą ciała świadczącą o cielesnym i duchowym upośledzeniu... są rodzajem kalekiego, chybionego, nieudanego mężczyzny... Pełnym urzeczywistnieniem rodzaju ludzkiego jest mężczyzna”. Te słowa św. Tomasza mogłyby stać się mottem krucjaty, jaką od dwóch tysięcy lat Kościół katolicki prowadzi przeciw kobietom. Twórczynie i twórcy spektaklu śledzą źródła, przejawy i konsekwencje tej niezakończonej, a w Polsce ostatnich lat wręcz przybierającej na sile, ofensywy. Opowieść o opętanych i egzorcyzmowanych mniszkach jest pretekstem do badań długich dziejów kolonizacji kobiecego ciała, represjonowania seksualności, piętnowania odmienności i narzucania sztywnych ról płciowych.   W spektaklu wypowiedzą się między innymi: Ojcowie Kościoła, Matki Joanny oraz diabły, które podobno zamieszkały w ich ciałach i mózgach. A przede wszystkim: współczesne kobiety i mężczyźni, którzy – chcąc albo i nie chcąc – biorą udział w rzekomo obronnej wojnie kulturowej przetaczającej się przez Polskę i Europę; wojnie zadeklarowanej przez Kościół i polityków. Jaką rolę w tej walce przypisano każdej i każdemu z nas? Na którą z ról, świadomie lub nie, się godzimy? W jakim stopniu jesteśmy zmuszeni stać na straży patriarchatu?