Piękna Lucynda

Reżyseruje Dyrektor Artystyczny Teatru: Eugeniusz Korin

Kostiumy: Beata Harasimowicz Scenografia: Wojciech Stefaniak Kierownictwo muzyczne: Tomasz Szymuś Układy taneczne: Anna Głogowska

występują: Adriana Kalska, Joanna Liszowska, Dorota Stalińska, Hanna Śleszyńska, Maria Pakulnis, Piotr Gąsowski, Kazimierz Kaczor, Sylwester Maciejewski, Mikołaj Roznerski, Krzysztof Tyniec, Rafał Królikowski, Jarosław Gajewski, Wojciech Wysocki, MIłogost Reczek

Prosimy o wydrukowanie i wypełnienie oświadczenia o stanie zdrowia, które należy złożyć przed spektaklem w miejscu wskazanym przez obsługę widowni lub przybycie na kwadrans przed rozpoczęciem spektaklu w celu wypełnienia oświadczenia o stanie zdrowia bezpośrednio w Teatrze. W trosce o Państwa bezpieczeństwo, wprowadziliśmy kilka zasad, z którymi prosimy się zapoznać przed wizytą w Teatrze --> Kliknij Tutaj

Pobierz oświadczenie o stanie zdrowia --> Kliknij Tutaj

Czy można sobie wyobrazić polską komedię muzyczną iskrzącą się zabawną erotyką, wpadającymi do ucha piosenkami, inteligentną, pikantną i dowcipną zarazem? Zadanie nie łatwe. Ale właśnie taką sztuką jest „Piękna Lucynda”, najlepszą komedią wybitnego twórcy teatralnego i kabaretowego XX wieku Mariana Hemara, który jest także autorem piosenek i muzyki do niej. Prapremiera światowa sztuki odbyła się w 1967 r. na Scenie Polskiej w Londynie.

Piękna Lucynda jest błyskotliwym pastiszem „Natrętów” Zygmunta Bielawskiego, pierwszej polskiej komedii napisanej w języku ojczystym w 1765 roku. Hemar bawi się różnymi gatunkami komedii – od salonowej, poprzez wodewil po żarty rodem z rasowego kabaretu. Całość tworzy doskonałą zabawę z formą, gatunkiem i tradycją, za którą skrywa się kunsztowne piękno i wzruszająca poezja minionych epok teatru literackiego.

Spektakl uwodzi, przepięknymi arietkami, zabawnymi układami tanecznymi, pomysłową scenografią opartą na technikach teatru osiemnastowiecznego, a przede wszystkim soczystymi postaciami granymi przez znakomitych aktorów, od nestorów polskiego teatru po dobrze już znanych publiczności aktorów młodszego pokolenia.

Po raz pierwszy sztuka została wystawiona w Polsce przez Eugeniusza Korina w Teatrze Nowym w Poznaniu. Był grana przez 13 sezonów, oklaskiwany na stojąco w kraju i zagranicą, między innymi w Niemczech, Rosji, Holandii i Anglii, stanowiąc kolejny rekord frekwencyjny.

Profesor Aleksander Bardini określił tę realizację jako „arcydzieło gatunku”.