Prawiek i inne czasy

Autorka tekstu:

Olga Tokarczuk

Adaptacja i reżyseria: Anna Sroka-Hryń

Muzyka, kierownictwo muzyczne: Mateusz Dębski

Teksty pieśni: Wiesława Sujkowska

Choreografia: Ewelina Adamska-Porczyk

Scenografia: Grzegorz Policiński

Kostiumy: Sabina Czupryńska

Reżyseria światła: Paulina Góral

Przygotowanie wokalne: Sebastian Dudzik

Asystentki reżyserki: Natalia Stachyra (studentka IV roku ATM) Zuzanna Medygrał (studentka I roku WOT – mgr) Małgorzata Majerska (studentka V roku ATM)

Zespół muzyczny:

Helena Matuszewska – suka biłgorajska, fidel płocka, rebab turecki Mateusz Dębski – pianino, klarnet Wojciech Gumiński – kontrabas Szymon Linette – instrumenty perkusyjne Mateusz Szemraj – gitary, ud, cymbały

występują: Maja Polka, Olga Lisiecka, Maciej Kozakoszczak, Sandra Rusin, Jagoda Jasnowska, Karolina Piwosz, Natalia Stachyra, Karol Czajkowski, Tomasz Osica, Maciej Dybowski, Wojciech Melzer, Ada Dec, Juliusz Godzina

Spektakl muzyczny na podstawie książki Olgi Tokarczuk reż. Anna Sroka-Hryń

Czym jest dla nas Prawiek? To Dom, w którym wszystko się kończy i zaczyna. To miejsce dane przez Boga, w którym ludzie uczą się żyć. To przemijanie. Czasem zupełnie spokojne, czasem wielki chaos. Jest dla mnie o zrozumieniu życia na Ziemi. Prawiek to zaglądanie do wnętrza. To zapach chleba i zapach igliwia, trzaskanie gałęzi pod stopami i stukot oficerek, delikatność mchu i szorstkość haftowanych poduszek. Jest bezpieczeństwem. To prawda. Uwidacznia zakamarki ludzkiej duszy, których na co dzień nie widzimy lub sami próbujemy je ukryć. To ocean uczuć. Mówi nagą prawdę o człowieku… a może bardziej o tym oceanie, sam nie wiem. To koniec, a tak naprawdę początek.

– Studenci IV roku ATM

„Kiedy piszę, muszę wszystko czuć wewnątrz siebie samej. Muszę przepuścić przez siebie wszystkie istoty i przedmioty obecne w książce, wszystko, co ludzkie i pozaludzkie, żyjące i nieobdarzone życiem. Każdej rzeczy i osobie muszę przyjrzeć się z bliska, z największą powagą i uosobić je w sobie, spersonalizować. (…) W Doktorze Faustusie Tomasz Mann pisał o kompozytorze, który wymyślił nowy rodzaj totalnej muzyki będącej w stanie zmienić ludzkie myślenie. Ale Mann nie opisał tego, na czym miałaby polegać ta muzyka, stworzył tylko wyobrażenie, jak mogłaby ona brzmieć. Może właśnie na tym polega rola artystów – dać przedsmak tego, co mogłoby istnieć, i w ten sposób sprawić, że mogłoby ono stać się wyobrażonym. A to, co wyobrażone, jest pierwszym stadium istnienia.”

Fragment eseju Olgi Tokarczuk „Czuły Narrator”

Spektakl dyplomowy studentów IV roku kierunku aktorstwo teatru muzycznego