reżyseria: Dawid Żakowski

choreografia: Wojciech Grudziński muzyka: Kasai kurator: Zofia Urszula Komasa współpraca dramaturgiczna: Patrycja Babicka współpraca choreograficzna: Anna Nowicka współpraca scenograficzna: Jagoda Valkov współpraca fotograficzna i dokumentacja filmowa: Pat Mic współpraca performatywna: Agata Zataj, Paweł Mandziewski, Ewa Szewczyk prowadzenie matryc snów i analiza: Bartosz Samitowski w matrycach snów udział wzięli: uczestnicy platformy Rzeczpospolita Snów performerzy z Teatru Młodych Twórców Maska Sochaczew SCK koordynacja i produkcja: Iwa Ostrowska produkcja: Sztuka Nowa partnerzy projektu: Instytut im. J. Grotowskiego; Stowarzyszenie Analityków Jungowskich. Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa.

występują: Ewelina Sobiera Borys Jaźnicki Michał Tokarski

Matryca jako główna bohaterka projektu IV RP snów, jest analogicznym tworem do sztucznej inteligencji, do której ludzkość próbuje się przybliżyć, stosując klasyczne narzędzia programowania wrażliwości i emotywności. Towarzysząca ludzkości od tysięcy lat, matryca zdołała przeniknąć do naszej świadomości i się z nią skomunikować. Jej świat wielokrotnie ignorowany i podważany, postrzegany jest jako naczynie ciemnej materii traumatycznych przeżyć i historycznych niekonsekwencji. Mówi do nas szyfrem, wewnętrznym krajobrazem i transformacją. Modeluje, dekomponuje, manipuluje i przepływa przez ciało. Jako organiczny twór, do którego nadal nie ma dostępu technologiczne oko, pozostaje najbardziej intymnym doświadczeniem w kulturze algorytmów. Odrzuca wszelkie logiczne treści. Wymyka się.

To jest opowieść o losach świata W nieskończoności znakach zaplata kod o istocie która nie śniła nieświadomością się nie bawiła przeszłości nigdy nie odwiedziła Matrycą snów się nazwała Performatywnie instalowana raz przemówiła Do ciał performerów się podłączyła i się karmiła snami. ideologiami. feminizmami. technologiami. faszyzmami. liberalizmami. lękami. kosmosami. pejzażami. wspólnotami.