Marcin Olak. Solo.

To wyjątkowa sytuacja. Muzyk ma do dyspozycji tylko swój instrument, swoją wrażliwość, pomysłowość, swoje umiejętności. Nie ma zespołu, za którym można się schować, nie można mieć gorszego dnia. To chwila prawdy.

Marcin Olak w zasadzie zaczynał od takiej formuły: z wykształcenia gitarzysta klasyczny, zagrał wiele solowych koncertów. Jednak gitarzysta klasyczny gra utwory już skomponowane, a Marcina na dłuższą metę nie interesowało pozostawanie w jakichkolwiek ramach. Już jako student wolał utwory, w których mógł improwizować: czy to kadencje w sonatach klasycznych, czy części aleatoryczne lub formy otwarte w utworach współczesnych. Jako kompozytor Marcin w swoich utworach łączy kameralistykę i jazz, a w improwizacjach wplata elementy pozostające poza idiomami.

To w zasadzie było tylko kwestią czasu. Marcin, bogatszy o nowe doświadczenia, wrócił do formuły solowych występów. Tyle, że improwizowanych.

Podczas antyrecitalu - jak sam muzyk mówi o tych koncertach - wydarzyć się może wszystko. Aleatoryka i sonoryzm splatają się z polifonią; improwizacja, na pierwszy rzut oka jazzowa, ewoluuje w stronę fugi, a kończy jako strumień świadomości. Podsumowany na przykład klasyczną kadencją. Lub czymkolwiek innym. wstęp 20 zł